Linda en Kee hebben om 10 uur afgesproken. Rolf en ik moeten het met elkaar doen. De laatste dag voor de ladies samen gaat goed besteed worden.
Wij gaan naar de oude stad waar je, volgens de boekjes, op de bazar alleen maar afgezet wordt. Dat zal bij ons dan ook wel lukken. Het plan is om door een tuin te lopen maar dat is niet te doen. Zo vol is het. Ook hier weer politie en militairen en burgers met hesjes aan waardoor ze meer zeggenschap hebben dan een ander. Toegerust met een fluitje manen ze de rij bezoekers aan om door te lopen in een rap tempo. Wij nemen een Starbucks koffie en zien het aan. We lopen wat door de bazar naar een boeddhistische tempel. Daar gaan we in. Mooie grote beelden. Een zen omgeving. Het voelt er fijn. Rust en fluitende vogeltjes buiten de hectiek. Door naar kleine steegjes. De elektriciteitsdraden lopen langs de dakrand van de huizen als niet ontwarde draden van een bol wol. Keukentjes aan het eind van de steeg waar werkmensen de lunch gebruiken. Vers gekookte noedels, groenten, vlees. Ht is een totaal andere omgeving dan wij gewend zijn. Ik begrijp niet hoe mensen in deze viezige huizen kunnen wonen. Mensen met handen waar het vuil ingegroeid is. Voor mij ziet het er zo uit.
Dorstig en hongerig zijn we. In een veel moderne omgeving waar we met de metro zijn gekomen, komen we bij een bakker. Lekkere broodjes, hartig en zoet. Sapjes en joghurtdranken. Hier tanken we bij. Het regent vandaag. We hebben ons uit de metro al eerder een te dure plu laten aansmeren. Daar ben ik toch blij mee. Op naar de volgende bezienswaardigheid. De jade boeddha tempel. Hier wonen ook nog mensen. Het complex is groot, immense boeddha’s, knielkussens in geel en rood, baldakijnen. Het is een mooie omgeving. Grote groepen aanhangers lopen steeds dezelfde zin herhalend langs de beelden. Offers worden in de vorm van geld gebracht en er wordt veel wierook aangestoken. Er is een stelletje dat met boeken knielt voor een altaar. In gedachten lijken ze maar als de mobiel van de jongen rinkelt neemt hij hem wel op en beantwoordt het gesprek. Dat is een rare combinatie.
Wij hebben vandaag 14 km gelopen in een warme en klamme wereld. Wat een dag. Tegen 8 uur zijn Linda en Kee weer terug. Blije mensen zie ik. De boekwinkel is leeggekocht. En de voorraad lege schriften aangevuld om te vullen met karakters. Het afscheid nadert en dat is voor beiden verdrietig. Een natuurlijke en bijzonder vriendschap tussen deze meiden en dat gaat gewoon door.