Om 3 uur worden we opgehaald om naar het station gebracht te worden maar daarvoor doen we nog het één en ander. We shoppen nog wat zomerhemden voor Rolf, komen in een enorme schoenenwinkel terecht en eten weer lekker. In die schoenenwinkel is een wonder gebeurd. Rolf heeft 2 paar schoenen en Kee een paar gympen. Ik, als schoenenhobbyist, vind niks. En dat is niet omdat er geen leuke schoenen zijn. De maat is een dingetje. Maat 40 is echt geen 40 en de meeste ladiesshoes gaan tot 39. Schattige schoenen met strikjes en hakjes. Ik zou ze alleen al kopen om neer te zetten. Ze zijn van leer en kosten niks, 50 euro is hier duur.
Een nieuwe driver en een ander station. Het is warm. We lopen naar de ingang en komen in een overvolle ruimte terecht. Vrouwen met ontzettend veel plastic zakjes waarin eten en drinken zit. Mannen met grote dozen die ze vasthouden aan daaromheen geknoopte touwtjes. Spugend lopen ze rond. Een ander eet noedels, slurpend, zittend op de hurken. Ook minder valide mensen. Een meisje, ook passagier, zit op een stoel. Ze maakt spastische bewegingen. Het lijkt op de beweging van een pop met touwtjes aan armen en benen. Ze heeft geen enkele zeggenschap over haar bewegingen en toch zit er een ritme in.
De toegang gaat om half vijf open en de trein vertrekt om vijf uur. Een grote massa zet zich in beweging en wij sluiten aan. Perron 5 moeten we zijn maar voordat je daar bent loop je tegen een muur van kruiers op. En dat is niet zomaar. Het station kent geen roltrap en we trekken ieder een 15 kilo wegende tas 3 trappen op van minimaal 15 treden. Ik ben kapot. Daarna bij wagon 7 zien te komen die natuurlijk, nou ja helemaal niet natuurlijk, bijna achteraan staat. Kaartjescontrole en de coupé in. Coupé één is de onze met 4 bedden. Een Chinees van een jaar of 20 is ons gezelschap. Hij zucht veel over ons gehannes met 3 grote tassen. Rolf en ik tillen een tas met vereende krachten boven ons hoofd in een bagagerek. Hierna gaan we zitten. Het zweet druipt overal in en vanaf.
Als we rijden komt er heel regelmatig een persoon met karretje langs. Hierop zijn verschillende zaken te koop. Ik noem even een fruitkar, een toiletartikelenkar, een drankjes c.q. Snackcar. Dat is meer dan goed. Keet zorgt voor food. Dat haalt zij al schommelend 3 wagons verder in een plastictasje. Ha, ha, je begrijpt hoe dit bij ons komt. De wagon beschikt over een tafeltje met thermoskan en metalen bakje. Dat laatste vind ik operatieachtig. Nu nuttig met die overgelopen plastic bakjes met warm eten.
Om een uur of half 10 gaan we liggen. Kee klimt naar boven. Zij is dubbel van de lach voordat ze in het stapelbed ligt. Als een houten klaas hangt ze aan de beugels.