Allow allemaal! Ik kan hier nu ook dingen plaatsen, dus ik val maar gelijk met de deur in huis (of met het beeldscherm van de computer want die is dichter bij).
Ik zal hier maar ál mijn teksten zetten, anders moet ik een hele hoop berichten achter elkaar gaan plaatsen. Mijn verslag begint op 27 juli, aangezien ik daarvoor mijn dagboekje in het Chinees aan het schrijven was, wat niet echt begrijpelijk is voor jullie.
Goed, daar gaan we dan:
Juli
27: Ik verzamel pennen van hotels. Ik heb er al 2. Jammer dat er hier in Utah geen pen ligt, maar ja, ze zijn toch allemaal een beetje hetzelfde (al zijn ze wel allemaal van een hele fijne soort). Ik heb er al 1 uit het Furnace Creek Resort, 1 uit Majestic View Lodge en 1 gekocht in een winkeltje. Verder heb ik er een aantal meegenomen uit Nederland, mijn totaal is nu 9, wat ik vrij veel vind eigenlijk ;).
Verder ben ik zoiets in de trant van “administratief medewerker” hier, ik krijg alleen niet betaald. Misschien moet ik daar ook maar eens TAX (belasting) op gaan zetten, per bonnetje of zo, dan ben ik binnen 3 dagen rijk!
In Nederland moet je zowat naar Amsterdam afreizen wil je Bicycle speelkaarten krijgen (dat zijn hele goede kaarten voor goocheltrucs). Hier liggen ze gewoon in de supermarkt, dus kon ik het niet laten een setje te kopen met pandaprints erop.
Vandaag hebben we eigenlijk bijna niet in de auto gezeten, veel gelopen, 3 trails. De namen waren “Narrow Trail”, “Emerald Lake Trail” en een ander pad wat allesbehalve op de kaart stond (was wel mooi overigens, langs een heel mooi beekje).
We hebben ook in een klein winkeltje gestruind, niet de leukste ooit. Pen is op, vervelend (ik heb het eerst met pen geschreven en toen stopte mijn pen ermee). Het winkeltje was een beetje saai (volgende pen).
We hebben ook nog pizza gegeten. We wilden eigenlijk de hoop al opgeven om een pizzahut te vinden, toen we ineens een “pizzabarn” tegenkwamen.
28: (pen doet het weer ???) Op dit moment zitten we allemaal op de kamer, bijna aangekleed (net uit de douche dus nog wat warm). We gaan zo ontbijten, dat moet niet lang meer duren want ik val om van de honger.
Uiteindelijk heb ik ontbeten met een ham/kaas omelet, met fruit en toast, lekker hoor! Had het ook wel nodig omdat we vervolgens een 1.3 mijl lange wandeling gemaakt hebben door van die zeer apart afgesleten rotsformaties. Eerst een heel stuk naar beneden, toen ging het gieten (het was zandsteen !!!) en hebben we dus maar even geschuild onder een rots, op 3 iets té recht neergelegde boomstammen (was dus niet daar door de natuur geplaatst). Door de regen kwamen er direct van die kleine stroompjes die het pad erg glad maakten. Vervolgens moesten we nog een heel lang eind omhoog lopen, het was nat en glad, en we kwamen heel veel Nederlanders tegen (terwijl we eerst alleen maar Frans gehoord hadden). Ze hadden slippers aan, géén goed idee met het oog op die gladde modderpoel.
29: Vandaag hebben we weer een erg lang eind gereden, met een hoop tussenstops, dat wel, maar dat waren dan ook geen onzinnige tussenstops. We hebben een trail gelopen, weet niet meer precies hoe lang ‘ie was maar hij liep een beetje de bergen in. Best weer een eind omhoog (ik heb me het gevoel dat we veel meer omhoog gaan dan naar beneden). Toen waren we een soort van verdwaald, met onweer wat onze kant op kwam (en we waren de enige die zo “gek” waren om met dit weer dat pad te gaan lopen) maar we vonden gelukkig weer een bordje met als tekst “TH” wat betekent “TrailHead”. Wij gered en kapot moe.
Ook zijn we even naar een waterval gelopen, niet zo’n grote trouwens, maar het was de moeite waard. Daarna ook nog even naar de “Mossy Caves” (mossige grotten) gelopen, waar ik het gevoel kreeg dat het moment van instorten wel heel rapidamento dichterbij kwam.
30: Vandaag ging gelukkig het opstaan ietsje beter, al ging het niet van harte (‘k lag om half 3 nog wakker met een verstopte neus en had gedroomd dat de bliksem vlak voor onze voeten in de grond sloeg). Wij gedoucht, spullen gepakt en maar weer verkast. Ik ben ’t inmiddels wel een beetje zat aan het worden, iedere dag een ander bed, maar het zijn wel fijne bedden (zeker als je in je 1tje in een 2-persoonsbed licht (tot lichte frustratie van ene heer “Griffioen” (nee hoor, grapje ;))))
Na het ontbijt zijn wij even een Mormoonse nederzetting gaan bekijken. Had ik persoonlijk iets meer van verwacht maar het was nog steeds zo dat je er zo zou willen wonen. We hebben een vrij korte trail gelopen die langs een riviertje liep, maar we kwamen bij een smal pad uit wat weer eens heel steil omhoog ging en daar hadden we niet zo’n zin in, dus wij terug. We wilden de petrogliefen (tekeningen in een rots gekerfd door Indianen) nog zien, dus wij over een smalle onverharde weg naar het begin van een trail gereden. We zijn ‘m gaan lopen, 2 mijl, maar toen we eindelijk daar aankwamen bleek het een erg steile met nogal veel losliggende rotsblokken klim te zijn, wat we niet aangingen. Wij terug, ik snelwandelend van de ene schaduwplek naar de andere (tussen 2 van die plekken zat denk ik wel ongeveer 1 mijl).
Wij weer in de auto, maar gelukkig tot grote vreugde van onze (door mij genoemd) Mormoons/Indiaanse reisgenoot AKA Ellen (en datzelfde persoon moest wel lachen om deze uitspraak) nog wat petrogliefen tegen.
Het zijn hier trouwens zulke lange einden met de auto, dat de TomTom soms aangeeft “sla over 140 mijl rechtsaf”. Om je een idee te geven, dat is 225 KM. En in die tijd is er niet één normale afslag (soms wel een rivierbedding die op een weg lijkt of gewoon een onverhard weggetje maar geen “officiële” wegen).
Ehm, ja, dat was zo ongeveer wel mijn belevenis. Komt vast nog meer hoor, just not now!