AirBnB | Trou aux biches in Pamplemousses 22308
Weather | 22 tot 26 graden C, zonnig, warm
Clothes | korte broek, shirt, sneakers
#haiku
de rots Le Morne
een toevluchtsoord voor velen
het leven werd dood
Een tripje naar the South, de andere kant van het eiland dan waar we wonen. Daar doe je met de auto een uur of 2 over. We gaan een aantal ’to do’ dingen af en dat begint bij een slapende vulkaan, de Trou au Cerfs.
Het kost wat moeite de juiste weg te vinden maar dat ligt aan ons. We maken wat omkeringen bij toegangspoorten van de aldaar gelegen bebouwing. Mooie huizen trouwens.
De krater is volledig begroeid, er staan al behoorlijk hoge bomen in. Het is een mooi onderhouden gebied, er wordt driftig gras gestrimd en weggeblazen, het is er brandschoon en behalve dat wordt er ook grondig gesport door de lokals. Joggen, rek- en strek is het ritme. Voor de mens die moet plassen is er ook gelegenheid. In bijna alle gevallen hoor ik bij die laatste groep. Ook nu. De wc wordt beheerd en moet betaald worden. Ik versta 2 roepies, het blijken er 10 te zijn. Na betaling, ‘put the coins inhere’ mag ik doorlopen en krijg ik uit een plastic zakje 2 stukjes wc papier aangereikt. Er zijn 3 wc’s maar ik mag niet zelf kiezen welke ik neem. De mevrouw dirigeert mij naar de middelste. Als ik eruit kom staat ze weer voor me. ‘Did you flush?‘
Wat een strenge kleuterjuf deze toiletmevrouw….
Ons volgende bezoek is aan een Hindoe tempel, Ganga Talao. Het is een huge en indrukwekkende aankomst met de tientallen meters hoge goden die bij de ingang staan. We lopen naar een gebouwtje toe en worden begroet door, ja wat is de functie eigenlijk van deze mensen? Ik weet er te weinig van maar voor we het weten hebben we een stip op het voorhoofd, het blijkt een tikka of kumkum te zijn, tegen al het kwaad. En wie wil dat niet. Na de vraag of je getrouwd bent of niet wordt een touwtje om je arm geknoopt. De knoper spreekt een aantal zinnen uit terwijl hij windt en knoopt. Het beschermt je tegen ziektes en andere malaises. De stip is er inmiddels af, het touwtje hou ik om.
Misschien verdwijnen de bulten ervan. You never know!
Het is saai om hier een hele opsomming te houden van wat we hebben gedaan en gezien en dat ga ik ook niet doen. Het was indrukwekkend, de 7 kleuren zand, de Sophie Walk in het oerbos, de rots Le Morne. Dat laatste kan ik niet vergeten. De slaafgemaakten, die het leven niet meer zagen zitten met hun meester, liepen naar deze hoge rots en sprongen eraf. Wat een droefenis hier. Het strand vlakbij de rots is nu een surf- en kite strand. Hoge golven en mooie branding in de verte. Dat hebben ze toen vast ook gezien.
De terugtocht naar huis in het donker is een ‘ik zie geen reet rit’. Onverlichte wegen, brommertjes op de snelweg, auto’s zonder verlichting die willekeurig inhalen en veel wegen die zonder middenberm 2 richtingen verkeer bedienen. ‘Ik zie geen fuck’ zou ik vroeger tegen Kee hebben gezegd. Kee antwoordde dan, nou mam ‘ik zie een fuck hoor‘. Zo van, kom maar mee, het komt goed. En dat is met Rolf aan het stuur deze avond ook weer gelukt.
We besluiten de dag bij L’Assiette du Nord en eten rijst en noedels met beef. Daarvoor giet ik een glas witte wijn naar binnen. Wat een dag en wat een helse autorit.
We zijn hier nog een dag of twee. Maandagavond vliegen we met vlucht MK646 en CX722, de hectiek van Hong Kong in.
