AirBnB | Trou aux biches in Pamplemousses 22308
Weather | 26 graden C, zonnig, warm
Clothes | korte broek, shirt, sneakers
#haiku
Warme deken temp,
stoffige kleuren rondom,
slow living leven.
De Madagascarwever werd ook deze ochtend weer wakker en zag dat zijn mooi geweven nest van de palmtak was afgedonderd. Zijn huis lag een paar takken verder omgekeerd te wuiven in de wind.
Dat was vast niet wat hij zich van de dag had voorgesteld.
De dag werd druk.
Een nieuw nest.
En wel nu.
Die gedachte herken ik.
Maar nu het gekke.
Er is in deze patio tuin geen enkele andere Madagascarwever die hier ook een nest heeft hangen en dat terwijl er langs de kant van de weg een palm staat met wel 30 nesten eraan.
Of ze gebruikt worden kan ik niet zien. Het lijken oude nesten.
Maar goed, deze wever zal het zijn zorg zijn. Hij gaat als een razende aan de slag. Vliegt naar een palmtak, scheurt reepje van blad, vliegt met een soort schoenveter naar de plaats waar zijn nest hing en begint te weven. Sommige afgescheurde schoenveters keurt hij na een aantal pogingen te weven toch weer af. De hele dag is dit vogeltje bezig de boel op de rit te krijgen. En bij zonsondergang lijkt dat gelukt. Hij verdwijnt, om pas de volgende ochtend weer terug te komen. De volgende dagen zie ik em af en toe onder aan zijn nest hangen. Blijkbaar inspectie van het een of ander.
Als ik de wever was zou ik denken: waarom hang ik hier alleen? Is het wel het goede seizoen voor een nest? Hang ik hier wel optimaal? Klopt dit allemaal wel? En dat doet deze vogel allemaal niet. Deze gaat onverstoorbaar door met waar hij aan begon.
Deze gedachte herken ik dus helemaal niet.
Dan het volgende vogel incident in #haiku verwoord.
Een Treurmania,
met navigatieprobleem.
Knalt tegen ons raam.
Ik hoop niet dat Treurmania met een schedelbasisfractuur ergens is opgenomen want god wat was dit een knal.
Botanische tuin bezocht. Sir Seewoosagur Ramgoolam. De oudste botanische tuin van het zuidelijk halfrond. Diverse belangrijke mensen hebben een bijdrage aan deze tuin geleverd in de zin van aanplant van bomen en grassen. Het is er bijzonder mooi. Alles heet hier trouwens Seewoosagur. Dit is de naam van de man die Mauritius bevrijdde van de Britten in 1968.
Bij binnenkomst zien we een overdekt plaatsje voor gidsen. Wij willen graag een rondleiding. De prijs wordt afgesproken en, zegt de gids, ons groepje kan groeien als er meer mensen willen aansluiten. Of dat ok is. Maar natuurlijk….
Binnen 5 minuten hebben wij, op bevel van de gids, ons oor tegen een palmbast aangedrukt. Hij slaat hard met een stok op de bast. Ons oor ontvangt een oorverdovend galmmmmmm. ‘De flessenpalm’, wordt gebruikt voor trommels!’. De gids gebruikt geen woorden die niet nodig zijn. Staccato informatie. De toepassing van de palm wordt door ons goed bevonden. Hier is geen twijfel mogelijk.
Hij raapt een takje op en breekt het doormidden.
‘Ruik!’
‘Wat is het?’
‘Doe je uiterste best!’
Ehhhh, Eucalyptus? (Terwijl ik best weet dat dat een blad is en geen takje). ‘Kamfer’ roept hij.
Een vrij grote noot wordt opgeraapt. ‘Wat is dit?’, ‘komt in jullie land ook voor, maar VEEL kleiner!’
Ik kan dit soort dingen niet, ik voel de druk toenemen maar laat het ook weer los en begin het heel grappig te vinden. Het blijkt een amandel te zijn. Inmiddels zijn er ook fransen aangesloten bij ons groepje en wordt de rondleiding vervolgd in het Frans en Engels. De aandacht voor het beantwoorden van vragen is hierdoor gelukkig verbreed.
We zien 40 jaar oude bamboe, 200 jaar oude bomen. Rubberbomen, teakhoutbomen, kattenstaarten, 4 kruidenbomen, nootmuskaat, kaneel, vanillestruiken. Macademianoten, plassen met lotusbloemen, te veel om op te noemen. Een geurtocht van jewelste. Fantastisch!
Tenslotte wordt Rolf nog even onder handen genomen. We staan bij een boom die wierook levert. Rolf snapt het niet helemaal en de gids zegt met zijn ogen tegen mij. ‘Vertel hem wat het is.’ Gehoorzaam als ik ben roep ik ‘wierook’ naar de andere kant van de groep. De gids rolt met zijn ogen.
We rekenen met plezier met de gids af. Hij is goed, grappig en energiek!
We hebben trek gekregen en besluiten de eerste de beste eetgelegenheid aan te doen. In de auto op weg naar Port Louis. Dat loopt wat anders. We komen in een ontzettende drukte terecht. Busstations, taxi standplaatsen, illegale markten waar mensen als de donder hun spullen inpakken als de politieauto verschijnt. Bij de eerste de beste mogelijkheid keren we om. Deze keer gebruikt Rolf gelukkig de richtingaanwijzer en niet de ruitenwisser om aan te geven waar we heen gaan.
We gaan naar een strandje. Daar is vast wel iets te krijgen. Ook dit loopt niet zoals gehoopt. We verdwijnen op een weg vol met gaten in een resort omgeving. Ook geen goede keus. Uiteindelijk komen we langs de kant van de weg met een strandje een eettentje tegen. Aan het strand ligt afgestorven koraal en resten schelp. Het is een mooi plekje!