Op tijd op en naar het hoogtepunt van de dag РMoulfalls. Maar eerst een ontbijtje in ons leuke hotel in Clearwater. We hebben een kamer op de begane grond met een terrasje met 2 stoelen. De auto is ons uitzicht. Het ontbijt wordt gerund door twee leuke dames die blij en servicegericht hun dingen doen. Alles homemade en fresh gecooked. Het is een ontbijt om flink op te kunnen lopen. De trail begint easy peasy. Een brede onverharde landweg en van het vee is niks te zien. Het stelt mij gerust dat ook het hek, dat absoluut afgesloten moest worden (in verband met loslopend vee), niet meer aanwezig is. De looptocht is leuk. Het pad wordt smaller, de begroeiing meer intens. Het is ook hier weer mooi. We lopen er een minuut of 20 over. De waterval is enorm. Het water klettert neer in een door het water uitgeholde kom. In die kom kun je lopen. Zo achter de waterval langs. De stenen zijn nat en overal dwarrelt er een fijne nevel van water. Het is heerlijk hier. Ik ga met Rolf mee om achter de waterval langs te lopen. Het geluid van het water is enorm De stenen in de kom zijn klein en nat. Ik vind het niks. Ben bang om uit te glijden. Ik ga terug en Rolf loopt door. In no time staat ie hoog achter het water langs op een begroeide rots. Ik ben inmiddels weer bij Kee aangekomen die zich er nu aan gaat wagen. Ik zie haar twijfelen op het punt dat ik terugging maar deze held gaat door en staat zomaar naast haar vader zeiknat te glunderen. Dat soort lef ben ik van haar niet gewend zoals ik het van mezelf niet gewend ben om bang te zijn. Hoe kan een mens veranderen! Ik heb er over nagedacht om alsnog te gaan totdat Rolf van een steen viel en met een grote bult op zijn arm weer opstond. E̩n gewonde is genoeg vandaag. Twijfel is niet doen zeg ik tegen mezelf.
De weg van de waterval af lijkt langer dan heen. Dat zal komen omdat het later op de dag is en dus warmer en omdat het meer omhoog lopen is dan omlaag. Er staan nog wat mooie sightseeings op het programma vandaag. Een waterval die zo breed is en daarom de bijnaam little Niagarafalls heeft en een waterval die hoog uit een gat in de rotsen komt. Allemaal gezien. Allemaal gehoord, allemaal diep door laten dringen.
We gaan nog even naar het mooie meer van Clearwater waar gistermiddag zo’n relaxte middag hebben gehad. Even zwemmen, nou ik niet, maar de anderen wel. Rolf en Kee huren nog een kano en drijven en peddelen het meer rond. Ik zie ze geeuwend gaan.
Vandaag ontbijten we weer bij de lieve dames van de Wellsgray Inn. Panncakes met berries. Ik oefen mijn smalltalk in het Engels. En begin met ‘how are you today?’ als ik aan een tafel zit. The lady is zich ‘great’ aan het voelen want this is my Friday and then I am 4 days off. Tomorrow is my birthday, vervolgt ze. My sister will buy me a lunch and take me kayaking on Dutch Lake. Zo weet ik zomaar wat ze doet morgen en het is zo’n lief mens dat je haar alleen het beste gunt. Al zeker een hele leuke verjaardag. De pancakes zijn ook in een halve portie veel te veel. We vertrekken ingepakt naar Whistler. Een rit door de bergen van een uur of 6.
We hebben allemaal bulten die jeuken op benen en armen. De bulten worden groot als je krabt. Soms kan je dat krabben niet laten. Wildlife staat in Clearwater hoog op de agenda en in alle folders. Maar de enige wildlife die wij gezien hebben zijn muggen en steekvliegen. De jeuk is terrible. Bij de Pharmacie halen we hier iets tegen. Dat helpt inmiddels nog maar even. Uitzitten die jeuk, niet aan denken……
Kee strompelt door onze luxe hotelkamer in het Hilton. Op een vreselijke manier drie tenen gestoten. We hebben nu een riante kamer met bank, stoel, open haard en keuken met vaatwasmachine en magnetron. Niet te geloven. Rolf heeft een heerlijk diner verzorgd. Lasagne, groene sla en coleslaw. Dat hebben we aan de keukenbar opgegeten. Niet verkeerd!
Als je me ooit kwijt bent zoek me dan in Clearwater. Wat een leuke plek om te leven. Mocht je me daar niet treffen dan ben ik op vakantie in Yellowstone of aan het lopen en shoppen in Portland….