We zijn op Big Island, Hawaii. Het grote eiland met de actieve vulkanen. We logeren op de Leilani Estates in Pãhoa in het zuidoosten. Het is het einde van de wereld. De volgens Google Maps doorgaande weg houdt hier ineens op.
Op 200 meter van onze AirBnb ontstond namelijk in 2018 een scheur in de grond waaruit kolkende lava de helft van de estates verzwolg. Fissure 8 heet de scheur. De man in wiens achtertuin de scheur ontstond geeft nu rondleidingen met zichzelf als ooggetuige. De gestolde lava blokkeert de weg, en Google weet van niets. Verderop is er een nieuwe weg door het stolsel gehakt, want anders is de kust onbereikbaar. Het is een bizar zwart landschap. Hier en daar steken er nog resten huis uit het gesteente.
Verder is het hier mooi en nat. Soms heel erg mooi; soms heel erg nat. Maar met temperaturen van net onder de 86 graden (Hawaii is een Verenigde Staat, dus alles is hier in miles, feet, inches en Fahrenheit) is het aangenamer dan in Hongkong en Japan. Je kunt hier een stukje lopen zonder dat het zweet over je rug gutst. We hebben hier muggen, gecko’s en boomkikkers. De kikkers maken ’s nachts een ongelofelijke tsjilpende herrie, waartegen de oordopjes uit het vliegtuig niet helpen. Niet alleen de natuur is hier prachtig. Ook het vliegveld. Douglas Adams schreef in The Long Dark Tea-Time of the Soul: “It can hardly be a coincidence that no language on Earth has ever produced the expression ‘as pretty as an airport’. Airports are Ugly…”. Hilo (hie-lo; niet haai-lo) is een uitzondering. Als er één taal het recht heeft op die uitdrukking dan is het het Hawaiiaans. Hilo airport (ITO) is prachtig. Een soort koloniale aankomst/vertrekhal met mooie houten stoelen; een openlucht-bagageband onder een afdakje, waar je pas bij kunt als je de strenge mannen-met-pet al voorbij bent.
Minder fraai in Hawaai zijn de prijskaartjes in de supermarkt. De dollar is nauwelijks minder waard dan de euro, dus 8 dollar voor een fles prikwater of een zak chips en 20 dollar voor een pak koffie of een bakje druiven is fors. Een French baguette is hier 80 keer zo duur als in Mauritius. Auto’s, airco’s en televisies zijn dan weer heel goedkoop, maar daar heb je als toerist niks aan. Ik heb het daar moeilijk mee. Geld uitgeven is niet mijn best ontwikkelde eigenschap. Ik tendeer naar een aan gierigheid grenzende zuinigheid. Zo’n reis als deze voelt op zichzelf al als heel onnatuurlijk. Geen inkomsten, wel een gestage stroom aan uitgaven. Ik zit graag voor een dubbeltje op de eerste rij, maar ik weet ook dat dergelijke plaatsbewijzen niet daadwerkelijk voor dat bedrag zijn te boeken. Voor deze reis is er een budget, verhoogd met 10% inflatie sinds het plan ontstond en aangevuld met huishoudgeld dat we in Woerden ook zouden uitgeven. Daarmee doen we wat we willen doen, eten we wat we willen eten en kopen we wat we willen kopen. Maar wel met mate en zoveel mogelijk waar voor je geld. En niet te zwaar want het moet wel worden meegesjouwd en bijbetaald in het vliegtuig.
De meeste vluchten, accommodaties en huurauto’s boeken we onderweg. Daar worden we steeds handiger in. Last-minutes voor vluchten zijn er nauwelijks. Tegen de vertrekdatum exploderen de prijzen. Ze hebben liever één zakelijke reiziger die gedwongen de hoofdprijs betaalt, dan tien backpackers die een prikkie betalen. Dus op tijd boeken. De gouden tip is daar Google Flights. Je kunt daar zoeken op meerdere vertrek- en bestemmingsluchthavens tegelijk, een prijsalarm instellen zodat je een mailtje krijgt wanneer de prijs significant wijzigt en er worden alternatieve (goedkopere) vertrekluchthavens gemeld; vervolgens worden de sites weergegeven waar je kunt boeken, ook die van de airlines zelf. En dan kiezen we de goedkoopste. De prijsalarmen geven grote dagelijkse fluctuaties aan. Het loont dus de moeite om dat even te volgen. Tenslotte even checken wat bagage kost en hoeveel je mee mag nemen. Want dat kan bij de prijsvechters behoorlijk uit de hand lopen.
Autohuur is makkelijker. Je kunt namelijk meestal iets vinden dat tot vlak voor vertrek kan worden geannuleerd. Dus als er een betere optie langskomt kun je nog wisselen. Accommodaties is wel wat lastiger. We proberen zo veel mogelijk AirBnb’s te boeken om in authentieke huizen terecht te komen. Vaak is dat dan een kamer in iemands privé-omgeving. Na twee kamerervaringen in Ierland hebben we besloten dat we geen losse kamers meer boeken. Minimaal een studio of appartement met eigen toegang, badkamer en ruimte om de laptops open te klappen, want anders kunnen we jullie niet op de hoogte houden. En dan ook nog groot genoeg om de bagage uit te stallen. Met zo’n eisenpakket plus de zelfopgelegde budgetrestricties valt 80% af. Aan hotelkamers stellen we trouwens dezelfde eisen. Daar valt 96% af. Tot nu toe lukt dat aardig en hebben we al op veel mooie plekjes gelogeerd.
Inmiddels krijgen de plannen voor Costa Rica vaste vorm. Daar gaan we meer dan een miljoen uitgeven, maar gelukkig zitten er 585 colones in een euro. Alles van waarde wordt daar in Amerikaanse dollars betaald. Morgen maar even een extra voorraadje $ uit de muur halen.
