Date | 19 augustus 2023
Airbnb|13-3432 Kupono Street, Pãhoa
Weather | 26°C
Clothes | korte broek, overhemd, sneakers
Eindelijk is de 2e sok af en heb ze direct aan gedaan. Mooi roze is niet lelijk! Het volgende paar naadloos gestart. Oranje deze keer, ben inmiddels op de helft van de voet. Breiwerk vordert ook alleen maar als je ook breit.
Hawaii heeft een wisselend karakter. Er zijn enorme regenbuien. Vannacht werd ik er wakker van en dat betekent dat het regengeluid boven dat van het nachtorkest uitkwam. De hoeveelheid water die er viel was met vlagen zo erg dat ik het ’s morgens bijzonder vond dat er nog tuin wás. Tussen de buien door vandaag, het weercijfer was een 3, naar buiten voor een cache. Met paraplu en die bleek na 5 minuten al nodig. De plu is klein en samen eronder als Jip en Janneke gaat net niet. Allebei een natte rug.
Bij de cachelocatie staat een auto met de passagiers ernaast. Ze kijken naar de afgezette weg die naar het door Google aangegeven uitkijkpunt leidt. Dat is de scheur in de grond waar in 2018 de lava uitbarstte en een heel groot gebied nu van zwarte stenen, opgestapeld tot dijken soms, heeft voorzien. Het is een bizar landschap. De scheur ligt op privé grond en dus kan je niet zomaar doorlopen en kijken. De cache moet daar ook, bij het afzettingshek, liggen. Als de auto weg is en wij vanonder de paraplu kijken naar de cache staan er 2 GROTE honden. Type waakhond. Dat is voor mij geen reden om de cache te vinden en keer met grote standvastigheid om. We gaan met de auto nog maar eens terug.
Hawaii is ook schitterend. Zoals gisteren bij het strandje bij Hilo en vandaag met een autoritje langs de kust. Veel nieuwe wegen zijn dwars door de lava weer aangelegd. Zwart geblakerde boomstammen staan er nog steeds. Wegen die nog niet af zijn. ‘Pavement stops hier‘ staat er dan. Je kunt nog zien wat een hel het hier is geweest. En toch groeit het groen er al weer bovenmatig doorheen. Enorme bomen, met stammen! Die heb ik op Mauritius ook gezien. De wortels lijken wel schuttingen. Het oceaanwater is ruig en komt met tsunamie-achtige snelheid op de kust af. Schuimend wit. En als de zee druk is, is de zee wit.
Hawaii is ook gezellig met de farmersmarkt op zondag. Veel kramen met fruit en groente. Veel zelfgemaakte dingen, shawls, ringen, Hawaiiaanse plastic bloemen (oh, wat hou ik daar toch van), afhaalmaaltijden en kleding. Tussen de verkopers zie ik ook veel armoede. Geen kappersbezoekje en geen tandarts meer bezocht.
Nog maar eens een poging wagen tot het vinden van een andere cache hier op Hawaii. Dat wordt op een mooi aangelegd sportterrein voor jong en oud. Honden verboden staat er, en ik stap ook uit. De hint is ground zero en hoops en het plattegrondje is duidelijk. Toch doen we er nog best wel lang over om iets te vinden. Over het algemeen geef ik eerder op dan Rolf en dat is nu ook zo. Onder een enorme schroef blijkt een klein plastic buisje verstopt te zijn en daarin zit een nog kleiner rolletje papier. De cache is gevonden en wordt gelogd.
Verder wat voorbereidingen gedaan voor onze volgende bestemming Costa Rica. Hoe meer ik daarover lees…. het liefst lopen met een lange broek, geen jeans en iedere dag regen. Inspuiten met Deet en regenponcho’s mee. Verder veel insekten, kikkers al dan niet giftig, apen, spinnen en reptielen. Hoe meer de zin vordert hoe enger ze worden. Apen hoeft van mij niet zo. Reptielen trouwens ook niet. De lezer begrijpt vast dat de keuze voor dit land niet bij mij ligt. ‘Ga nou eerst maar eens kijken’, zegt Kee, vanuit een veilig Nederland.
Voorlopig besluit ik om maar één keer mee te gaan naar Costa Rica.
