Roomnumer | 410
Weather | 24°C, warm, sunny
Clothes | shorts, shirt, boots
Na een lange rit over de snelweg zijn we eind van de middag aangekomen in Saint Paulin. Frans is nu de voertaal. Alles is frans achtig om ons heen geworden. Na het inchecken gaan we op zoek naar een biertje. Dat is nog niet eenvoudig. Eco café François is dicht, we moeten naar de salle à manger. Die zal rond 5 uur open zijn. Alles ligt hier nogal ver van elkaar dus met de stappen gaat het vandaag ook nog in orde komen. Tijdens ons loopje zien we in de Spa mensen in witte badjassen zen worden of zen zijn. Niemand zit aan apparaten. Men drinkt sapjes, gekookt water en leest een boek. In het park staan Dr. Vogel bloemen. Op mij heeft het niet zo’n kalmerende werking dit Dr. Vogelparadijs. De mensen hier lopen in jogabroeken met handdoeken om de nek, bidons met water aan rugzakken, schriften waarin geschreven wordt. De leeftijd is die van ons en toch voel ik geen verwantschap.
De salle à manger is ook Eco proof maar niet heus. De omlijstingen van de bar, deuren en ramen zijn van boomschors. Maar dan wel plastic boomschors. De bar is dan wel weer van duurzaam aluminium. Oh ja, en de wijn op de kaart wordt ingevoerd vanuit Nieuw Zeeland. Het is niet allemaal Eco wat de klok hier slaat.
Aan de bar bestellen we bij een hoestende mevrouw een biertje. Een pression is er niet, dan maar een blikje bier voor de prijs van 9 dollar. Godallemachtig, dat kan toch bijna niet! Na één drankje houden wij het voor gezien. Wij gaan eens in het dorp kijken wat daar te eten is en komen terug met een boodschappentas uit de supermarkt. We eten op onze kamer die gezellig is, 2 stoelen en een tafeltje heeft. Wij zijn tevreden!
De volgende ochtend vroeg wakker, ik ga koffiezetten. Alle verblijven die we tot nu toe hebben bezocht hebben een koffieapparaat op de kamer. Alle verschillende koffiezetapparaatmerken hebben we inmiddels gezien. Ze werken allemaal anders en zijn vrij onvoorspelbaar. Deze ochtend heb ik een kop koffie die overstroomt en één die voor een kwart gevuld is en stikt van het koffiedik.
Wat gaan we doen vandaag?
Ontbijten in het Eco café van François en kanoën wil Rolf. Ik heb besloten dat niet te doen en ben erg blij met mijn besluit. Ik ga breien aan de sok tot Rolf terugkomt. Dat loopt echter heel anders. ‘Of ik toch niet mee wil, als je in de boot zit vind je het heel leuk’. Door deze teksten van de husband ga ik toch mee. We krijgen ieder een zwemvest en een peddel mee. De bordjes volgen – dan kom je vanzelf bij de kano’s terecht. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk hier maar er vertrekt nog een duo met peddels en zwemvesten. Op een idyllisch plekje liggen boten. Een- en tweepersoons kano’s en kajakken. We tillen een groene kano naar de waterkant, trekken de zwemvesten aan, rugzak in de boot en we stappen in.
Nou ja, ik stap in en Rolf houdt de boot vast.
Waar of ik wil zitten? Nou niet op de plek waar ik het meest moet sturen en peddelen. Dan moet ik voorin zegt Rolf. Top, ga ik doen. Stap 1 in boot – wiebel, wiebel. Ik vraag me af wat dat moet worden. Als je zit wiebelt het al en dan beweeg je nog niet eens met een peddel. Ik zit met opgetrokken knieën voorin. Een soort van foetushouding. Het zal wel wennen zijn. Rolf stapt achter in de boot. We wiebelen weg. Ik kan zo echt niets doen. Als ik iets beweeg lig ik eruit. Rolf vindt dat dat meevalt en gewoon door moet gaan. Na 3 slagen hoor ik mezelf roepen ‘als het zo gaat dan wil ik er nu uit!’ Tegelijkertijd besluit ik dat je niet hoeft te luisteren naar waar je moet zitten. Ik schuif over de bodem van de boot een plaats naar achteren en zit nu in het midden van de boot. Dat is aanzienlijk beter. We maken een mooi tochtje in de stilte van de natuur. Er is niemand. Het water is heel rustig, de oevers spiegelen in het water. Het enige dat je hoort is de peddel die het water in gaat. Supermooi! Rolf maakt foto’s, ik doe dat maar niet. Maar omdat het skiff clubje van Rolf ook moet zien dat hij ook hier in een boot zit maak ik een soort van selfie met Rolf erop. We peddelen terug en komen maar 2 andere bootjes tegen meer niet. We hijsen de boel op de kant en pellen ons uit. Dan zien we het verschil in boten en de indeling van de zitplaatsen. Wij hebben achterstevoren gevaren. Je hoeft helemaal niet als een foetus voorin te zitten! De plek waar ik zat is de achterste plek en als je je omdraait is er wel ruimte voor je benen. Dan kan je je benen strekken en je evenwicht beter bewaren! Tip voor eenieder die dat ook gaat doen.
‘s Middag lopen we een trail. Ze zijn er in 3 gradaties. Wij doen type eenvoudig van 6 km. Het is warm vandaag en zijn blij met type ‘eenvoudig’. Zo eenvoudig vinden wij de paden trouwens niet. Stijl, smal, boomstronken, stenen. Onderweg proberen we nog Geo caches te vinden maar daar is niets van gelukt. Ik dacht er één gevonden te hebben maar dat bleek een ratten of ander ongedierte vangapparaat te zijn.
We eten ’s avonds in een plaatsje verderop en gaan daarvoor nog even een supermarkt in. We kunnen nog buiten eten bij ‘trou du diable’. Ook hier is van tweetaligheid geen sprake. Ze verstaan geen Engels en trekken ‘hoezo? gezichten’ als je het toch probeert. Er komt in iedergeval geen reactie op.
Rolf voert het woord. Tegen de tijd dat ik een getal of woord heb verzonnen zijn zij al 3 zinnen verder. Dit is mij te ingewikkeld.
