Het zijn lekkere bedden hier in de Inn, we slapen allemaal goed maar het is wel warm. Een plafondvin zorgt voor een lekker windje. Rolf en ik gaan naar het ontbijt en nemen joghurtjes voor Keet mee. Het weer lijkt vanmiddag in te storten, er staat een onweerswolkje bij het weerbericht.
Voordat we het park ingaan zien we al een kudde Elk(s) in Gardiner zelf. Ze grazen het gazon voor het postkantoor leeg. Twee staan zelfs voor de deur van het postkantoor door de ramen aan de zijkant naar binnen te kijken. De rangers zijn al gearriveerd want de opstopping in het stadje is compleet. Alles stopt om de Elk te zien. De Elk is niet ongevaarlijk lees ik. Toch stapt iedereen lekker uit en kruipt naar de Elk toe om een fotootje te maken. De rangers of politieagenten plaatsen een bord ‘ don’t approch Elk, dangerous’. Doen we ook niet. Zeker een groep van 10 tot 15 Elkin complete samenstelling: man, vrouwen, kinderen.
We rijden het park in. Het landschap is glooiend groen. Opstopping again. We zijn nu zover dat we begrijpen dat er Wildlife te zien is. De tegenliggers rijden sneller en er nadert een auto met het raampje open. Dat doe ik ook en hoor daardoor ‘Black Bear, black bear’. Raampje maar weer dicht……
Zou het dan toch? Ik wil graag een beer zien maar ook wel een beetje op afstand. Ik zie al berenklauwen in de lak van de auto staan. We rijden langzaam door en zien NIKS.
De Highlights van deze route worden vakkundig door Kee voorgelezen vanaf de kaart. Zo zien we versteende bomen. Nou ja, eentje. De andere is in de vorige eeuw al opgesoupeerd door toeristen. Er staat om deze boom een hek. Kan je niet eens meer voelen of het waar is. Alle Amerikanen nemen in verschillende gezinssamenstellingen foto’s voor deze boom. Wij krijgen er ook de tijd voor. Nou laat maar ik kijk liever zelf dan door een lens. We passeren een lieflijk beekje waar gevist wordt, we lopen een mooie route door bloemenvelden naar een nog mooiere waterval. We zijn weer lekker bezig en stoppen bij de Lodge die voor het bezoek van president Roosevelt is gebouwd. Een mooi houten gebouw met een warande en schommelstoelen. Wil je allemaal zelf ook.
Als je daar wilt lunchen is de wachttijd 45 minuten. Wij gaan maar naar het winkeltje om iets te eten. Een sandwich onder de Amerikaanse vlag. Toch is dit een rustige dag want dat moet ook af en toe.
Het weer slaat om een uur of twee een beetje om. Het onweer rommelt, het wordt wat donkerder en de temperatuur zakt. We rijden naar de andere kant van de berg. Terug naar het mooie beekje. Daar wil ik wel even zitten. Deze keer is er een kudde Mexicanen neergestreken met giga BBQ. Ze praten hard en veel. Ik vind het niet bij elkaar passen. Je hoort het hard kabbelende beekje niet eens meer.
We gaan maar verder. File. En ook deze keer weten we dat er wat te zien moet zijn. Het is dezelfde plek als op de heenweg. Zouden we dan toch die beren zien? En ja hoor een moeder met twee jongen! Een zwarte beer dan toch gespot.
Op de weg uit het park houden de Elk nog steeds het gazon voor het postkantoor bezet. De meeste liggen nu, een enkele houdt de wacht.
Niet naar toe gaan mensen ze zijn gevaarlijk!
Behalve voor Chinezen.
Die staan er weer vervaarlijk dicht bij. Alles voor de foto!
