Te vroeg wakker, te vroeg aan ontbijt en te vroeg in Chinatown.
De daklozen zelf zijn nog niet eens wakker! En dat zijn er veel hier. Straten vol, voor de winkels in de portieken, verborgen onder zeilen, tenten, parasols met hun verzamelingen van plastic tassen in winkelwagens. Het is droevig en ook te. We zien ze spuiten op straat.
Door naar de stad, lopend want we zijn eerder uit de bus gestapt, een trolleybus, omdat de weg geblokkeerd is door een nogal groot ongeluk met een andere bus en 2 auto’s. De taxidriver van gisteren had het er al over. Ze rijden idioot hier, zei hij. Hij had een Ferrari onder een BMW zien staan. De bestuurster was een een Chinees. Daar had hij een hekel aan. ‘If you close your eyes en throw a stone you will hit 10 Chinese foodplaces’. ‘ They refuse to speak English’, voegde hij er nog aan toe. Van de traditionele Chinese gemeenschap vinden we niet veel terug. Een Chinese tuin gevuld met popmuziek is een rare combinatie.
Stanleypark is de bestemming. Langs het water, koffie in de haven, watervliegtuigen vliegen af en aan. Ze landen tussen de varende boten. We lopen naar en door het park. Mooi. Grote bomen, andere vogels, andere geluiden. Een geocache onderweg. Natuurlijk een hamburger met patat gegeten. Oef wat is alles groot en veel.
We willen nog even terug naar Chinatown om te kijken of er na het ontwaken van de daklozen iets in het straatbeeld is veranderd. Of het vriendelijker is geworden. Via een winkelplaza, want we moeten echt even zitten, lopen we er heen. Het is hetzelfde.
Op zondag, het is mooi weer, zonder jas met de Hop-on-and-off bus via de parkroute naar Granville Island. Een voormalig industrieterrein dat omgebouwd is tot foodcourt met veel biologische producten en artistieke winkeltjes. Er is een overdekte markt met mooi opgestelde groenten en fruit, verse zalm en veel andere soorten vis en vlees. Er gaat een soort veerbootje van het eiland naar de vaste wal. De bootjes worden gevaren door vakantiewerkers. It must be students. Ze hebben er lol in en begroeten iedere groep mensen zoals ook alle buschauffeurs doen: ‘ Hi folks, how are you doing?’
We nemen nog een keertje de ‘hop on bus’ en zien de rest van de route. Oud en nieuw Vancouver, we rijden over bruggen, zien vandaag zeker 400 Starbucksen en stappen uit vlakbij de stad. Een geocache! Verstopt onder een lange stenen tafel. Gevonden! Nu zoeken we toch dringend een terras met biertjes. Dat is niet al te makkelijk want Kee is 17 en drank mag vanaf 19 hier. Het is ons niet helemaal duidelijk wanneer Kee nou wel en niet op dat terras mag zitten. We zijn al eens weggestuurd maar deze keer lijkt het toch te mogen. We eten bij Meet of meat maar dan zonder meat. Bus 14 naar het hotel en ja weer door Chinatown waar de daklozen spullen aan elkaar verhandelen. Ik snap niet hoe ze aan de spullen komen en ook niet hoe andere daklozen er voor kunnen betalen. Vancouver is een trotse stad met veel bewondering voor de First Nations. Terecht. Het lijkt me een fijne plek om te wonen met het mooie Stanleypark en het gezellige centrum. Maar die daklozen, die vele daklozen laten me toch niet los.
