Date | 16, 17 en 18 mei
Verblijf | 2399 Katata A-5-6, Shirahama, Nishimuro District, Wakayama
Weather | grijze luchten, regen, af en toe een beetje zon en ca. 24 °C
We zijn op de volgende plek beland. Een ferrytocht van een uur of 2 achter de rug met storm. De kinderen op de boot lagen weer als dweilen en ik zag de horizon door de raampjes van de boot heen en weer gaan als een wip. Herfstig was het. Ik ben niet buiten geweest. Rolf wel. Hij kwam af en toe met een windvlaag mee naar binnen waaien om te vragen of ik trek had in koffie.
Een groot stuk van de kust van Wakayama gereden nadat we een kasteel en een tempel hebben bezocht. Op het terrein van het kasteel bevond zich een overdekte brug. Vroeger werd deze gebruikt voor de aanvoer van eten en goederen. Om over óf door de brug te lopen moeten de schoenen uit. De schoenlepels hangen aan beide kanten klaar. Het is tenslotte wel Japan!
De tempel had ook weer wat. Er was iemand in het tempelkantoortje aanwezig om de tempelstempel met de hand in het boekje te zetten. Dat wilde ik nu ook wel eens. In de rij als wachtende nummer 5 aangesloten. Een boekje gekocht en met handen en voeten duidelijk gemaakt dat ik graag gestempeld wilde worden. Japanners hebben trouwens nooit haast en altijd tijd voor een vriendelijke begroeting en een praatje. En dus stond ik er wel eventjes. Dat is op zich een goede les. Heb geen haast en neem de tijd voor wat je aan het doen bent. Mijn nieuwe groene boekje heeft op pagina 1 een mooi stempel en een met zwarte inkt gekalligrafeerde tekst. De priester vroeg waar ik vandaan kwam. De standaardvraag aan buitenlanders everywhere. Ik vermoed dat deze man nu denkt dat ik uit Polen kom. Dat heb ik zo gelaten. Het doet er ook niet toe.
De dag is grijs en we lopen de hele dag met ons hoofd in de wolken. Geen vliegweer hier. Tussen de buitjes door stappen we uit. De kust van Wakayama is bijzonder. Ruig. Veel grote stukken rots. Het lijkt alsof er reuzen aan het kegelen zijn geweest of beren een potje mikado speelden.
Natuurlijke havens. Tsunami stenen, zo noem ik ze tenminste. Het zijn grote betonnen kruizen die in elkaar grijpen en als buffer in het water of op de kant liggen opgesteld. Uitzichten gezien die op een filmset thuishoren. Dit soort kusten zijn met alle weertypen geweldig. Vandaag slaan de golven met grote kracht op het kiezelstrand en knallen ze hoog tegen de rotsen op.
Een stop op het zuidelijkste puntje, van het hoofdeiland Honshu, Kushimoto. Een vreemd tafereel gezien. Een mevrouw, geheel op de regen gekleed en met mondkap, stond, met een soort druïde kapmes, bij een legertje katten. Toen wij aankwamen wilde ze vertrekken totdat een onzichtbare kat een krijsend geluid maakte. We stonden, inmiddels met z’n vijven, op de klif die afgezet was met een houten hekwerk. De vrouw stapte over het hekwerk heen en begon met het mes in het struikgewas te maaien. Haar werk leek gedaan totdat er weer gekrijs kwam. Ze liep verder en maaide nogmaals met het mes in een ander stuk groen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Tijd om weg te gaan in ieder geval.
Koffie met uitzicht op de oceaan. Dat wil je gewoon. Iedere ochtend. Door naar nog een aanbevolen tempel. Over weggetjes waar onze auto te breed voor lijkt. Het laatste stukje wordt ook Rolf te dol. We lopen de laatste 80 meter en zien van de aanbevolen mooie oude beelden niets. De tempel is gesloten. Door de rijstvelden terug naar de bewoonde wereld en nog een stukje kust bekijken. Het zijn zulke mooie vergezichten die je op de foto niet kunt vangen. Ik probeer het toch.
Voor de herinnering.
Tenslotte ons logeeradres. Iedereen kent óf heeft vast een buurman die klusser is. Dit huis is nieuw maar…..
De lamp die boven de eettafel hoort te hangen hangt er op hoofd-stoot-hoogte een halve meter naast.
De afzuigkap heeft al een aantal keren het vloekende hoofd van Rolf geraakt.
De airco’s maken herrie.
De horren hebben gaten.
Het terras staat op grote hoogte op 3 dunne palen en de terrasvloer heeft houtrotplekken.
De witte verlichting in de kamer laat ons er niet al te flatteus uitzien.
Gelukkig hebben we daarop gerekend. Naast een flesopener altijd kerstverlichting meenemen.
