Date | 23 en 24 mei
Verblijf | Tokyo-to, Tokyo, Nishi-Oi 1-7-34 Eternity HOTEL SHINAGAWA
Weather | grijze luchten, weinig zon en ca. 21 °C
2 dagen Yokohama. We blijken vlakbij het centrum, het station en Chinatown te logeren. Alles is te lopen, fijn is dat, dat doen we graag. Door het slapen op een iets te dunne futon hebben we tijd nodig om recht te trekken en beginnen we de dag wat stram. Koffie drinken aan de keukentafel en langzaam opstarten. Het licht in dit huis werkt op timers. Dat wil je thuis niet.
De eerste dag gaan we naar Chinatown en Yokohama blijkt een energieke en bruisende stad. We stappen een lunchtent binnen waar een aangeklede hond heel rustig in zijn eigen kinderwagen blijft zitten. Aangeklede hond is nog een understatement. De hond heeft een staartje op het hoofd met wel 5 elastiekjes, een zonneklep op en een jurk met onderjurk aan. Ik maak me zorgen over de bazin. Ze is maar bezig met het verzorgen van de hond. Natte schoonmaakdoekjes over de hondenogen en dat na 5 minuten weer en nog maar weer een keer. Een bakje water onder de neus. Hond is blijkbaar uitgedroogd want blijft slurpen. Dan worden de haren van het kopje van de hond weer mooi plat gestreken. En de hond ondergaat alles. Hoe is dat aangeleerd! Vervolgens wordt de hond als baby vertroeteld hangend op de schouder van de vrouw.
Je moet er niet aan denken hoe het met haar gaat als de hond er niet meer is.
Het lunchcafé is meer dan hondvriendelijk. Er worden gehaakte pootafdrukken van honden verkocht, hondenshampoo, hondenbrokjes of snoepjes. En de mevrouw achter de bar heeft een hondenbot als haarspeld. Maar dat zie ik allemaal pas goed na dat gedoe met hond in kinderwagen. Ik kan m’n ogen er niet vanaf houden. De kok, eigenaar van het geheel, maakt een heerlijke makreel met rijst, soep en zoetzuur voor mij en voor Rolf een hamburger met Japanse saus klaar. Hij draagt een roze muts en is ook helemaal dol op het gearriveerde hondengezelschap.
We lopen naar de Docks in het havengebied waar Rolf bij Pauline Bridge een geocache op het oog heeft. Er zijn wat trappen, er is een aangelegde tuin, er is een fantastisch uitzicht over de haven, er is een parkeergarage én de enige zwerver die ik tot nu toe in Japan heb gezien.
Hij heeft zich zo geïnstalleerd dat hij uitzicht heeft op daar waar de cache gevonden zou kunnen worden. Hoe is het mogelijk! Dat voelt ongemakkelijk want Rolf is aan het zoeken op rare afgelegen plekken en onderzoekt de aanwezige trappen zeer nauwkeuring. Dat doet natuurlijk niemand. Dat valt op. Na een half uurtje is de cache nog nooit gevonden.
Aan het eind van de middag eet Rolf nog even heel blij een schnitzel op straat en heb ik weer een tas gekocht.
We zitten in een kabelbaan en steken de rivier over. Je zou daarna nog in een ferris wheel kunnen gaan zitten of een tochtje terug met de kabelbaan kunnen plannen maar dat doen we allemaal niet. We lopen door naar de Red Brick Warehouses. Dat zijn gebouwen van vroeger met een nieuwe bestemming. Er is een festival rondom de Brick Houses en daar lopen we omheen. Koffie, appeltaart en wat snuffelen door de aangeboden spullen in de diverse winkels.
Er is verderop ook nog een cruise schip te bezichtigen dat tussen 1930 en 1960 zeker 230 keer heen en weer heeft gevaren naar Amerika. Onderweg daar naar toe stuiten we op 2 geweldige straatartiesten. Ze jongleren met vuur, met diabolo’s en houden zeker gemakkelijk 10 ballen tegelijk in de lucht. Fascinerend is het zo goed als ze zijn. We blijven heel lang kijken en wachten tot er gecollecteerd wordt. Een fantastische show, zomaar op straat!
We zijn inmiddels weer uit Yokohama vertrokken en op onze laatste bestemming aangekomen aan de rand van Tokio. We zitten te relaxen op een lekkere bank. Heerlijk voor de rug na die dunne futonsssss.
.