Date | 30 augustus 2023
Airbnb| Cabin number 4, La Fortuna, Alajuela 21007, Costa Rica
Weather | zonnig met af en toe een heel klein windje 26°C met een luchtvochtigheid van 91%
Clothes | korte broek, lange mouwen shirt, sneakers
Mistico Park in Costa Rica. Het park met de mooiste hanging bridges en uitzicht op de actieve vulkaan Arenal die altijd met zijn top in de wolken verdwijnt. Wij rijden in een half uurtje om de vulkaan heen om de trail door het park te lopen. Het is er niet druk. En overal in het park word je duidelijk gemaakt stil te zijn, de natuur te laten spreken en te blijven doorlopen. Dat laatste stond op een bord waar ik langs kwam. ‘Be quiet and keep on walking‘ met de afbeelding van een grote wesp ernaast. Hmm, niet nodig om 2 keer te lezen.
Zoals het bij een regenwoud hoort is het benauwd maar de zon schijnt door het bladerdak niet continue op je tetter dus het is best te doen. We lopen gestaag door over hoogtes, dieptes en laagtes. Kruisen diverse mooie hangbruggen die lekker wiebelen als je erop staat en loopt. Tarzan kan ieder moment aan een liaan voorbijkomen zwieren. Op verzoek fotograferen we een Engelsman midden op zo’n brug en fotografeert hij ons.
Kikkers horen we, diverse vogels, en Timo, even denken we de Quetzal te spotten.
Na klein onderzoek blijkt het de Rosse Motmot te zijn. Deze vogel is helemaal niet zeldzaam. Het is eigenlijk gewoon de Treurmania van Costa Rica. De staart was lang maar het kopje deed ons al twijfelen.
#haiku
de Rosse Motmot,
Treurmania van Costa Rica,
vermomd als Quetzal.
We volgen het pad en lopen over diverse hangbruggen, zien een waterval, lopen door tuinen met de grootste bloeiende en zaaddragende planten. Het is een explosie van kleur en vorm. Op 1 van de bruggen die we passeren zitten op de bovenleiding 2 apen. We worden erop attent gemaakt door een parkwachter. Ze klimmen en hangen aan hun staart. Het zijn Howler aapjes. We lopen over de brug en Rolf maakt een foto van de aap. Daar doet hij best lang over en de aap maakt harde brulgeluiden. Dat maakt Rolf niet veel uit en ik loop door naar het einde van de brug in volledige ontkenning van de aap boven mij. Aan het eind staat weer een brugwachter uit het park en 2 andere toeristen die de passage net gemaakt hebben. De apen blijken op de hoofden van deze 2 mensen gepist te hebben. Het boegeroep van de apen en de nog steeds niet terugkerende Rolf baart mij zorgen. Aan de brugwachter vraag ik wat het geluid van deze aap betekent. Helaas verstaat deze man mij niet, uit zijn Spaanse tekst maak ik op dat hij geen Engels spreekt. Jammer.
We komen met honger in ons lijf bij het einde van de trail. Gelukkig is daar iets aan te doen in het bijbehorende restaurant. Weer met dat mooie uitzicht op de vulkaan. Het wordt wat donker, de wolken pakken samen en de vulkaan verdwijnt wat verder in de wolken. We zien een grote plensbui recht voor ons neerkomen. De zon schijnt erbij en dat wordt dan een regenboog.
Ik laat het je even zien.
Kijk nou toch, wat een plaatje!
Op het parkeerterrein wachten we de bui af. De eerste bui die we in Costa Rica meemaken. Dat hadden we anders ingeschat. Overal lees je neem een poncho of regenjack mee. We lopen braaf met rugzak waarin 2 ponchos. Ze zitten nog steeds in de verpakking.
Qua voorbereiding zijn we echt slecht. In het opdoen van ervaring en daarnaar handelen zijn we ook heel slecht. We vergeten meermaals met een flesje water op stap te gaan. Lopen Deetloos door de jungle. Zijn niet ingesmeerd met zonnebrand terwijl ik lees dat je hier in 10 minuten verbrandt. Wij gelukkig niet. Dat verbranden is Rolf alleen overkomen in Mauritius bij het snorkelen in ondiep water.
Een feestje bij Kee dat ze viert met Marc en een etentje.
Sinds vandaag afgestudeerd aan de Erasmus Universiteit van studie 1 en verder vol goede moed aan het 2e studiejaar Chinees in Leiden.
Heel trots op dit mooie kind!
Vandaag sprak ik ook Jan even op de app. We wisselden wat wetenswaardigheden uit. En zoals altijd ben je na een gesprek met Jan wijzer. Ook deze keer.
Op mijn opmerking ‘vochtig heet vind ik wel een ingewikkelde temperatuur‘, antwoordde Jan: ‘Da’s goed voor je huid, door ’t transpireren gaan je poriën mooi open! Dan verdwijnt alle vuiligheid uit je lichaam! (dokter Braatslee in z’n rubriek ‘ziek zijn, ziek blijven’).’
Daar hou ik me dan maar aan vast Jan!
Dank voor het omdenken. Ik kan er wat mee!
