Date | 13 en 14 september 2023
Airbnb| 1620 Belmont Street, Jackson, Mississippi 39202, Verenigde Staten
Weather | 29 °C zonnig
Clothes | korte broek, shirt, sneakers
Jackson een stad met ongeveer 100.000 inwoners. Het blijkt dat wij steeds plaatsen aandoen die in de top 20 staan van het aantal moorden. Ook nu weer. Je zou denken de dodenstad New Orleans hebben we achter ons gelaten maar niets is minder waar.
Jackson, de stad waar Johnny Cash ook naar toe gaat.
Maar er zijn meerdere Jacksons. De ‘Jackson’ waar wij zijn is de hoofdstad van Mississipi. We logeren in de wijk Belhaven, het historische deel. In een typische Amerikaanse straat met houten huizen, trappen en veranda’s. Op de aankomstdag doen we niet veel meer dan boodschappen en beginnen met een gevulde koelkast.
Ontbijt met yoghurt en granen. En dan in de auto. Naar?
Dat zien we vanzelf. We tuffen lollig, zou Marieke zeggen.
We rijden naar en door een park, zien een groot verzamelpunt van water. Het is een oneindig meer en vervolgen de route door een geocache te gaan zoeken. Dat verwachten we te doen in een oud vissersplaatsje met wat boten. Zo’n easy peasy going kabbelend landschap.
Het blijkt een pensionadoplaats met appartementen met boten dobberend voor de deur. De boten drijven op stalen luchtkussens en zijn overdekt met zonnescherm. Niks charmant, alles comfy en lekker voor het gemak met een borrel en chickenwings stel ik me zo voor. Er is weinig bedoening en we zijn snel uitgekeken. De cache gevonden en gelogd en verder maar weer.
Ook wat sightseeing. Een heuvel blijkt al bewoond te zijn geweest zo rond 400 AD! Gedateerd door gevonden aardewerken spullen die daar generaties lang gemaakt en gebruikt zijn.
Rolf heeft gisteravond het beste restaurant van Jackson gevonden.
Comfort food. Het beste. Bully’s Soul Food Restaurant.
Door een verlopen wijk met rommelige huizen volgen we de navigatie en komen aan op onze bestemming.
De begroeting is al feest. ‘Come on in‘, met een enorme armzwaai van de eigenaar. That must be Bully himself. Aan zijn e-mail adres te zien heet Mr Bully Tyrone van zijn voornaam en is hij in 1957 geboren. Dat lijkt best te kloppen.
In de zaak met houten tafels en stoelen, waarvan de zittingen hun beste tijd hebben gehad, gaan we zitten. Ik zie dat de gordijnen omgekeerd zijn opgehangen. Een stok door de zoom en de band waar de haken aan moeten hangt voor de vensterbank.
De tafels zijn schoon en daar is ook alles mee gezegd. Hier wordt gekookt mensen! Een grote donkere man met mondkapje en een behoorlijk zuidelijk Amerikaans accent komt de menukaart aangeven. Ik versta geen klap van hij zegt en op zijn vraag wat ik zou willen eten antwoord ik: what would you recommend?‘ En dat neem ik dan. For drinks? A beer, vraag ik?. Hij dacht een bier te verstaan zegt hij al lachend maar ik bedoelde natuurlijk een root beer. Dat laat ik maar zo. Ik begreep, door zijn reactie direct, dat ze hier geen bier schenken. Rootbeer it is man!
Rolf doet wat langer over de menukaart maar eindigt niet veel anders. Een zelfde soort bestelling als de mijne. De kip met greens and mashed potatoes is geweldig! Ogen en maag hebben hier beide geweldig gegeten.
Wanneer Bully hoort dat wij uit Nederland komen blijkt hij in het Parool te hebben gestaan. Dat artikel hangt nog steeds aan de muur en gaat over de herkomst van het eten. Slaven aten vroeger dat wat de blanke medemens niet lustte. En daar heeft de slavengemeenschap geweldige gerechten van gemaakt!
In de zaak zit nog een man. Hij eet niet en wekt de indruk op zijn bestelling te wachten. Ondertussen komt een mevrouw haar bestelling halen en nog een aantal mensen. Het lijkt er niet druk maar de take out is behoorlijk. De man in de zaak eet nog steeds niets maar is inmiddels wel opgeroepen iets te sjouwen. Zijn rol en aanwezigheid blijft onduidelijk. Ik durf niet veel foto’s te maken want de man kijkt onophoudelijk. Dat is niet op een vervelende manier trouwens.
Hij vindt ons duidelijk vreemde eenden in de bijt.
En daar kan ik me wat bij voorstellen.
Wij zijn 2 blanke korte broeken tussen allemaal hard werkende donkere mensen. Wij blenden hier zogezegd niet echt in maar wat was het smullen!
