|
|
|
| 
Date | 9, 10 en 11 april 2025
Verblijf |255-23 Ōdo, Itoman, Okinawa 901-334, Blue Villa
Weather | rond de 21°C, zon, wind en het geluid van de Buulbuul
Clothes | zomers, lichte broek en overhemd en een rok met t-shirt
Spierknopen in bovenbenen van het lopen, pillen erin, uitrusten, liggen en slapen moeten we. We ontkennen dat het de leeftijd is die gaat tellen, dat geldt voor ons niet, daar zijn we niet aan toe. En dan is dat ook zo.
De Chinese Buulbuul maakt ons in de morgen wakker. De Buulbuul blijkt geen zeldzame vogel, waarschijnlijk het musje van Japan.
Een gezellig fluitje heeft-ie.
Koffie drinken we tegenwoordig uit een pak uit de ijskast. Cafe Latte. Kennis opgedaan op YouTube. Ik volg daar al langere tijd wat Japanse personen van verschillende leeftijden om te zien wat eten en drinken ze en wat kopen ze in de supermarkt. En daar is o.a. deze koffie het resultaat van.
Het slipper protocol is helaas door Rolf nog niet geheel geautomatiseerd. Er zijn binnen- en buitenslippers en er zijn toiletslippers. In iedere ruimte waar de slipperwissel moet plaatsvinden staan de slippers klaar. En oh oh, toch ben ik Rolf al weer buiten tegen gekomen op zijn binnenslippers.
De Japanners blijken ook goed in glasblazen te zijn. We wonen vlakbij zo’n fabriek en daar zijn we gaan kijken. Het glasblazen bevindt zich bijna in de openlucht. Ik blijf het een fascinerende bezigheid vinden. Er is een man die de oven bewaakt en het glas op temperatuur brengt aan een buis. Deze bol vloeibaar glas wordt overgegeven aan een volgende persoon en die maakt van het glas door middel van blazen en draaien, zowel horizontaal als verticaal, een basis vorm. Het kan in mijn idee zowel een glas, een vaas of een fles worden. Na deze bewerking wordt het glas weer op temperatuur gebracht in een kleinere oven en overgegeven aan de volgende die er een meer definitieve vorm aan geeft. Hij strekt en rekt de vorm, maakt de opening breder en verwarmt het geheel weer. De buitenste rand wordt er afgeknipt. Duidelijker wordt de vorm, er wordt een glas gefabriekt. De laatste handeling vindt buiten mijn zicht plaats. Het lijkt een zwaar beroep, dat geglasblaas. Warm, zware materialen en maar blazen. De mannen zweten en het is niet eens warm buiten. We hebben een regendag vandaag. Heb ik niet echt op gerekend.
Ik hou van glas! Glazen, objecten, alles! Er is een tentoonstelling van glas door de jaren heen. Nu blijkt, en misschien weten jullie dat al wel, dat de ontwikkeling en verfijning van glas er eerder was dan die van aardewerk. Ik zie glazen voorwerpen van voor het jaar 1000 en de vormgeving is toch mooi! Groen glazen karaffen, glazen schaaltjes, van alles. Het glas is een beetje stoffig om te zien. Alsof het bepoederd is met poedersuiker. Ik weet niet of dat nou door de tijd komt of dat het glas toen zo was. Ik denk het laatste.
We beëindigen de tentoonstelling met beeld van een glazen draak van zeker een meter lang. Kronkelend staat hij te glimmen, met z’n kop fier omhoog.
Je hoeft voor deze oogsnoeperij geen kaartje te betalen.
Het geld wordt verdiend met de shop waar je daarna vanzelf in terecht komt. De kassa doet cha-ching en de bagage is met zeker 2 kilo toegenomen. Ik wil nooit meer uit iets anders drinken. Bij de kassa krijgen we kaartjes voor de bijzondere tentoonstelling Cocoon. Als je binnenkomt in de ruimte, met wanden en plafond van spiegels, waan je je onder water in de zee. Kwallen aan het plafond en grote glazen ballen op de vloer. De verlichting zorgt voor de dag en maakt het langzaam via schemering weer nacht. Het is prachtig. Twinkelingen, bewegingen, kleurschakeringen everywhere! De volgende ruimte is een bloementuin van glas met insectengeluiden. Het is het kijken meer dan waard!
De regendag voert ons verder met de auto. Een overdekte markt in een wijk van Naha. Het roept hier ‘bier‘ van het merk Orion en andere sterke dranken. Japan is o.a. het land van whiskey. Planken vol met Okinawa gestookte soorten. Dan de hamburger, die blijkt ook een symbool van deze stad. Geen idee hoe dat zit, heb ik nergens kunnen ontdekken.
Van het biermerk Orion zijn er ontelbare soorten en maten tas te koop. Heb ik niet gekocht. Rolf is op zoek naar Nikka whiskey. Dat moet lekker zijn en hij kan dat na gisteravond ook bevestigen. Alles onder het mom van verkouden, rauwe keel en vol hoofd een aantal glazen achterover geslagen.
We zijn hongerig en dat kan hier opgelost worden. We stappen een restaurantje binnen. De keuken neemt een groot deel van de ruimte in, verder een bar met stoelen en een aantal tafeltjes. Wij worden aan de bar gezet met de menukaart. Gelukkig niet al te nare vertalingen op de kaart deze keer. Ik eet kip met rijst en misosoep. Zeg maar kipcorn. Lekkah! En Rolf gaat aan het beef met gember en rijst. Ook heel lekkah! Een biertje erbij, niks meer aan doen. Super gegeten!
We lopen de rest van hal door naar de auto en komen dan ook nog kringloopwinkeltjes tegen. Ook al zo’n fijn onderwerp!
Japanners zijn zuinig op hun spullen en dat zie je in de kringloop terug. Er zijn mooie dingen te koop. Ik stap in de auto met 2 oude ansichtkaarten. Op een kaart staat een Japans geklede mevrouw, in de tuin, met een gieter in haar hand, ze kijkt in de lens, en zal zo de plantjes begieten. De andere kaart is een tafereeltje in een park met flanerende, keuvelende mensen.
Op naar huis via de supermarkt Familymart. Koffie en ontbijt voor morgen staan op het lijstje. Met een koffie-to-go erbij sturen wij al linksrijdend op de Japanse wegen naar huis. Het was weer een feestje vandaag.
De weerapp voorspelt mooi weer en dan roept het koralenstrand dat op loopafstand van ons huis ligt. 22 graden en een luchtvochtigheid van 77%.
Dat betekent in iedergeval dat de zojuist gedane was niet snel gaat drogen.
Gestruin op het strand, steentjes zoeken, restjes schelp vinden, veel afgestorven koraal en hinkstapsprongen over de stukken rots. Rolf snorkelt. Ik bekijk de mensen, het strand, de Pacific en luister een boek. Het is idyllisch en peaceful.
Later op de dag komen we nog even terug naar deze plek. Met een biertje en chips. Er komt een Brit op het bankje naast ons zitten. Ook hij heeft een tasje met 2 blikjes bier. Witte broek, oranje vest, lang haar, pet op, midden 50 denk ik. Hij begint een praatje, je weet wel ‘waar je vandaan komt’ enzo. Ik vind ‘em wel leuk, z’n teksten zijn leuk. Hij lacht veel en hard.
I am British, bad behavior as you can see. I came here 25 years ago and married a Japanese. I have two wonderful sons, en zegt dat hij every other day hier aan het strandje komt. Hij gaat verder.
I went to a funeral today. I worked for a company that started 25 years ago by 3 people. One was the engineer, one was the entrepreneur and the last one the accountant. They did a wonderful job and created a great company and now the engineer died at 68. Two months ago he was still working for the company! It was such a wonderful man. Lets toast to him, that is what he deserves.
En dat doen we alle drie. Met ons ons blikje bier gericht naar de zee.
Rolf vraagt of hij misschien een eettentje weet waar een steak geserveerd wordt. Daar denkt hij over na maar vindt het verstandiger om zijn vrouw hierover te bellen. Hij komt met z’n telefoon naar ons toe en zegt: ‘Look, here is Hitler‘, en inderdaad een contactpersoon met de naam Hitler. That is my wife. She totally agrees with this name. There is nothing without Hitler. Absolutely nothing!
Ik wil het toch ook nog even over de Japanse wc’s hebben. Blijkbaar ben ik het poep- en pisstadium nooit ontgroeid.
Het zijn apparaten op zich. Hier hebben we er een die als je met je toiletslippers bijna voor de pot staat de klep opent en onhoorbaar zegt ‘kom maar zitten, lief meisje‘.
De bril wordt warm, de pot met een sproeistraaltje voorbereid op dat wat er gaat vallen. Er kan een muziekje aangezet worden dat de eventueel ongewenste geluiden maskeert. En daarna zijn er legio keuzemogelijkheden voor reiniging van de bil. Niet alle varianten zijn geschikt voor mensen die met aambeienzalf in de tas rondlopen.
En oh ja, je hoeft de deur eigenlijk nooit op slot te doen want …….
als het goed is staan je slippers voor de deur.
