Chinatown. Kee is thuis in SF’s Chinatown. Sjokken door de straatjes nadat we een openbaarvervoerpas hebben aangeschaft en een paar heuvels uphill hebben gelopen.
Chinese kranten! Ja, dat wil ik, roept ze blij. Voor 25 cent koopt ze, voor ons, onleesbare teksten. De rest van de dag zit de krant in haar Hawaiiaanse tas. Af en toe komt die er uit om bekeken te worden. Ik koop een armband zo klein dat de verkoopster hem mij omdoet met behulp van een vettige lotion. Zo, die gaat niet meer af!
Verder, een volgend straatje in. Alles even leuk chinees. We kopen een hoed, R en ik. Daar lopen we de rest van de dag mee rond. En morgen en overmorgen en ja, ook in Nederland gaat ie op.
Fisherman’s Wharf, de zeeleeuwen weer gezien bij pier 39. Sinds de aardbeving van 1989 hangen ze hier rond. Leuke herriemakers zijn het.
We zijn in het hotel nu en Kee heeft een nieuwe hobby: zuchten boven een Chinese krant. Want het is toch wel moeilijk.
Sinds een dag of 2 hebben Kee en ik jeukende bulten. Die zomaar opkomen. Op benen, armen en zelfs op je bil. Bedluizen! Ik hoop het niet.