Airbnb| Jōjō- shi, Higashigaito-32-6 Hirakawa, van de heer Oguri
Weather | 34 °C voelt als 43 °C
Clothes | korte broek, tshirt, sneakers
Heel veel Japanse dingen vind ik mooi.
Wat, vraag je je af?
Nou, pennen, tassen en tasjes, potloden, aquarelverf, penselen, allerlei etenswaren, Japanse kamers, beddengoed, keukenspullen, spulletjes die bij tempels verkocht worden, strengetjes wol en katoen, stofjes …..
Inmiddels heb ik al 2 tassen gekocht. De eerste onder het mom van een verjaardagskado en de 2e dan ook maar. Ik bedank Rolf iedere keer hartelijk. Dan koop ik nog schoenen, zijden shawltjes, pennen, amuletten, een hoed. Oh, en dan de Muji winkels hier. Die winkel zou ook in Nederland moeten zijn. Een minimalistische winkel met Japanse spullen.
De kosten hielden we goed in de hand totdat ik in Japan kwam….
Ik had er al een vermoeden van want er was een wensenlijstje dat begon met breinaalden. Ja, het klinkt idioot maar de rondbreinaalden uit Japan zijn de top. Van bamboe en speciaal gehard maar niet te. Het gekke is dat deze breinaalden hier bijna alleen online te koop zijn. Ik heb de makers gemaild en ze wilden de breinaalden best naar het hotel sturen waar wij zouden logeren.
Dat durfde ik dan weer niet aan want stel dat er iets tussenkomt.
Een vlucht vervalt of weet ik veel wat…. Ik koop ze nu gewoon in Nederland want hebben moet ik ze. Dat breit mensen, heerlijk!
Nou genoeg over dat materialistische gedrag van mij.
Van het land en de mensen en het leven moet je smullen. En dat doe ik ook hoor. En oh ja, Rolf hoeft hier niks dus zijn budget kan ik ook opmaken.
Ter zake. Vandaag wederom een bloedverziekende hete dag met regen en onweersvoorspellingen. De plu’s gaan mee. Onderweg kom ik weer een boom tegen die de bom heeft overleefd. Op ons programma staat een bezoek aan de torii van Itsukushima. Een torii is een boog die een soort voorportaal van het terrein tot de schrijn aangeeft. Deze torii staat in zee. Met vloed lijkt de boog te zweven, met eb kan je ernaar toe lopen.
De torii staat op een eilandje dat te bereiken is met verschillende ferry’s. En bij de ferry kom je met de tram. Een leuk ritje openbaar vervoer. De tram heeft nog een ouderwetse conducteur met een iets andere functie dan bij ons. Hij fungeert meer als controleur en geeft dmv twee drukjes op een bel aan de trambestuurder door dat de deuren dicht zijn en de tram kan rijden. De conducteur/controleur heeft een aparte plaats in de tram. Het lijkt zijn eigen kleine kantoortje. Het in- en uitstappen gaat in de tram zeer geordend. Niks door elkaar lopen. Eén deur voor erin en een andere voor eruit. Dat zijn fijne structuren. Op de ferry gaat het trouwens precies hetzelfde. Niks door elkaar lopen, hup hier erin en daar eruit. Overal zijn mensen voor, het zijn gewoon beroepen.
Ik heb inmiddels het een en ander gelezen over deze heiligheden. Zo loop je niet in het midden door de Torii heen maar aan de zijkanten. Je maakt een buiging voordat je dat doet. Voordat je bij de schrijn komt was je je handen. Eerst links, dan rechts. Bij de schrijn doe je geld in een daarvoor bestemde kist. Je luidt de bel als begroeting aan dat wat er vereerd wordt. Dat zijn vaak geesten of dingen uit de natuur of een bepaalde plek. Vouwt je handen en doet een gebed. Op dit eiland lopen herten vrij rond. Nieuwsgierig als de pest. Ik denk – niet aaien, niet voeren maar zo denkt niet iedereen erover. Sommige herten hebben geweien. Ik blijf op veilige afstand.
Terug met een ferry die op een ander punt ver van Hiroshima aan land komt. De tramrit die daarop volgde duurde zeker 50 haltes. Ik zat gelukkig al deze haltes op een bankje. Dan overstappen op een andere tram die ons naar onze buurt brengt. In deze tram zie ik een paar dezelfde mensen als uit de vorige tram maar die toch al eerder waren uitgestapt. In de tram, of trein of metro, maakt niet uit zitten de meeste mensen te dutten. Ze zijn erg napperig hier. Ik kan daar met verwondering naar kijken want ze vallen nooit al slapend tegen iemand aan. Wel hellen sommigen vervaarlijk naar voren op het ritme van het rijdende voertuig. Er zijn passagiers die zelfs staand dutten, dan zie je de telefoon in de hand naar beneden zakken en net niet vallen. Nooit zie ik de verwarring dat iemand door dat genap te laat is uitgestapt. Blijkbaar blijven de zintuigen goed functioneren. Vandaag zat ik een groot deel van de tijd naast zo’n napper.
Thuisgekomen drinken we wat, appen even met Kee en gaan daarna op zoek naar een restaurantje. Dit keer moeten we bij de ingang op een apparaat aangeven wat we willen eten en drinken en gelijk betalen. Ook weer lekker to the point. We leveren ons briefje in en de mevrouw kijkt onze bestelling na. ik zie haar denken, eens even kijken….. Ja, ik zie 2 maaltijden en 2 drankjes. Deze mensen hebben het systeem begrepen. En zet ons aan een tafeltje. Ze praat lekker Japans tegen ons en wanneer we als kamelen naar haar blijven kijken komen er 2 woorden Engels. Rolf verstaat water en ik versta thee. Beide drankjes zijn zelf gratis te halen in dit etablissement. Moe, en buiten worden we weer door de warmte in onze bek geslagen, lopen we naar huis. Sokken en schoenen uit en onder de douche is het enige dat ik dan nog kan bedenken. We bellen met Kee tot de batterij van mijn telefoon leeg is en dat is 2 uur later…..
Vandaag ben ik trouwens met de nodige handigheid van Rolf om de winkels heen gedirigeerd. Ik denk dat hij bang was waar we nu weer mee thuis zouden komen.
En oh ja: er is een cache gevonden. Eentje die onvindbaar was zoals de log laat zien. Rolf had ‘em zo!
