Hotel|Kakurega 9 82 Saiwaichō, Narita, Chiba 286-0028, Japan
Weather | 35 °C
Clothes | korte broek, shirt, laarzen (heb ze niet voor niks meegenomen)
Narita heeft iets te doen.
Het vliegtuigmuseum, Museum of Aeronautical Sciences, naast het vliegveld is een bezoekje waard. Een dwarsdoorsnede van een grote Boeing. Onderin vracht, daarboven zit je met z’n allen op een rijtje het vliegen af te wachten en daar weer boven De Businessclass!
In een ander afgedankt tentoongesteld vliegtuig kan je dan weer de cabine met verschillende stoelen en de keuken bewonderen. Ik vind het allemaal behoorlijk groot. Kon het natuurlijk niet laten even in de Businessclass te gaan zitten. Ik wil dat toch nog wel eens meemaken. Royaal liggend, tv zappend, maar het allerleukst al breiend een lange vlucht meemaken. Decadentie ten top.
Alle andere vlieggerelateerde zaken in het museum bekeken zoals bijvoorbeeld het eerste kleine toestel dat sneller vloog dan het geluid en een kamikaze toestel. Spreekt toch allemaal wel tot de verbeelding. Na dit bezoek met de auto op naar het strand Kujukuri Beach. Met een, niet verkoelende maar wel aangename wind, schelpen gezocht en veel skeletten van de zanddollar gevonden. Nieuw voor ons. Ze zijn inmiddels zorgvuldig in papieren zakdoekjes verpakt. En ik hoop dat ze de vlucht naar Hawaii, Costa Rica, New Orleans en Amsterdam gaan overleven.
De tempelmoeheid was ook weer helemaal over!
Hier in Narita een mooi complex met tempels en tuinen gezien. De tuinen en een waterval(letje) zijn prachtig en worden druk bezocht. Dat zal nu ook wel komen omdat het Obon Summer is. Dat is een week waarin een groot aantal mensen terug naar de geboortestad gaat en familie opzoekt om de zielen van de voorouders te eren. Het leven en de dood gaan nauw samen in Japan. Ook dat is rustgevend.
Japan is zo ontzettend groen. Heel veel met mos bedekte stenen. Alle bergen dichtbebost. De Efteling zou er jaloers op zijn. Zo sprookjesachtig mooi soms. Verder veel tijd in de mall doorgebracht. Enerzijds vanwege de aangename temperatuur, maar ook omdat het digitale contact met Woerden stuk is gelopen. De server ligt eruit. En Marc is zo lief om vroeg op te staan en, per telefoon, samen met Rolf de boel probeert op te lossen. En dat is gelukt!
Gisteravond was de internetverbinding zo slecht dat het uploaden van foto’s onmogelijk was. Zelfs het opslaan van dit verhaaltje was problematisch. Nu op het vliegveld van Narita gaat het veel beter. We slaan de uren stuk voordat we naar Hawaii gaan met het opladen van apparaten en laptoppen. Vanmiddag nog samoerai woningen gezien. Huizen met zulke mooie maten. Alles gebaseerd op de tatami-mat-maat. Dat geeft zulke rustige verhoudingen, daar is weinig ordening meer nodig, rustgevend voor het oog. Nu nog wordt steeds deze maat gebruikt. Bijvoorbeeld bij de maat van de vloer van een appartement.
Oh, en dan nog even dit:
Hierbij doe ik kond van het bericht van Kee. traumahelikopterneuswielventieldopjesfabrieksafdelingsmanager-in-opleiding is toch nog langer dan het woord van Mariolijn.
De tassen zijn weer ingepakt en dijen uit.
Tot in Hawaii waar we de volgende week gaan doorbrengen!
