Roomnumber 738 |Sheraton
Weather | 28°C, sunny
Clothes | shorts en thin shirt
We bestellen een Uber om vandaag van het hotel de auto op te halen op het vliegveld.
De rit met de trein en metro zou nog langer worden dan heen omdat we op een andere terminal moeten zijn voor de Alamo autoverhuurder.
Nog nooit gedaan zo’n ritje met een Uber. In de Uberapp zie ik dat een man met een tulband ons komt halen om 11:00 uur. We gaan het zien.
Ontbijten bij Fran’s. Vlakbij het hotel. We hebben tijd genoeg en lopen nog een ander stuk van de stad in. Weer een totaal andere bebouwing en bewoning. Ze laten hier soms oude gevels staan en bouwen daar dan de rest omheen. Het heeft iets eigens en leuks. Ik zie ook een volgestort talud met zooi. Er ligt een bed tussen. Hier wonen en slapen ook mensen. Ik kan er niet naar kijken. Wat een verschrikkelijk bestaan.
Ik kijk maar weer eens in de Uberapp. Of er al berichten zijn dat de rit niet doorgaat of weet ik wat. Het blijkt dat we nu worden opgehaald door iemand anders. Het gaat superkeurig. Een kwartiertje ervoor zie ik dat de driver onderweg is en in een zwarte Toyota met kenteken zus en zo er ruim op tijd zal zijn. En dat is ook allemaal zo. In rap tempo naar het vliegveld en binnen een half uur in de parkeergarage bij de autoverhuurder. Papierwerk snel voor elkaar en gaan.
Het is druk en enorm fileachtig onderweg. We doen er lang over. Om half vier worden we op een boot bij de Niagara Falls verwacht. We logeren er vlakbij.
Wat een toestand is het hier. Las Vegas in het klein. Herrie, felle verlichting, kermisattracties, ijs, hamburgers, harde muziek. Alles is teveel. Een tering herrie en heel veel mensen.
Auto geparkeerd en tassen in kamer gezet. Binnen no time lopen we met rode plastic poncho’s in een rij met god weet hoeveel mensen. Aan de overkant van het water zie je hetzelfde spektakel maar dan met mensen in blauwe poncho’s. Dat zijn de bezoekers aan de Amerikaanse kant. Het is op de boot, zo dichtbij de waterval, spectaculair qua gevoel en geluid. Alsof we in een enorme regenbui zijn beland, in het kolkende water verschijnen door alle spetters en het zonlicht 2 hele mooie regenbogen.
Even verderop zijn er figuren in het geel te zien. Dit zijn Amerikanen zonder kaartje voor de boot. Zij kunnen zich onder een grote waterval staande nat laten regenen.
Verfrist stappen we van de boot het gewoel weer in. We eten een hamburger bij Ruby Tuesday, drinken een bier en zien ’s avonds de Falls in het donker nog een keer. Ze zijn nu verlicht met rood en blauw. We nemen nog een kanjer van een ijsje. Het woord klein kennen ze hier niet. Zelfs Rolf doet er lang over om het op te eten. We houden de herrie voor gezien en gaan naar het hotel. Morgen vroeg op, een eind te rijden. 400 km naar Rockport. Nog een boottocht morgen, zeker niet de laatste van deze vakantie. We logeren in een oud gebouw uit 1830. Vandaag ruim 10 km gelopen….
Wordt vervolgd.
