Hotel | B-hotel Heiwadoori in Hiroshima kamer 601
Weather | 31 °C ( is met een autorit met airco helemaal niet erg )voelt als 21 °C
Clothes | korte broek, tshirt, sneakers
Een reisdag van 616 km zegt de navigatie. Dat is de afstand tussen Takayama en deze bestemming. We tunnelen grote afstanden door de bergen en het weer is wat aan het veranderen. Veel meer bewolking en de lucht gaat hard.
De aankondiging van de typhoon?
Die, zoals het er nu uitziet, vol Korea gaat treffen.
De Jamboree aldaar treft het ook enorm. Bloedhittes zonder schaduw en dan nu typhoon Khanun. Gelukkig breken ze nu wel op. Wij lijken de typhoondans te ontspringen.
Wanneer we van bestemming veranderen heb ik, soms bij het instappen van de auto al, heimwee. Dan wil ik toch langer blijven waar we zijn of er zelfs wel wonen. Soms is het bij de volgende bestemming direct over maar soms ook niet.
Takayama is er zo 1. Die blijft hangen.
Wij benutten de ochtend wat vroeger vanwege de hoge temperaturen en lopen naar de vele tempels die Takayama rijk is. Het zijn mooie gebouwen die nog mooier worden door de geweldige bomen die er staan. Ze zijn van bonsai-achtige schoonheid. We zien begraafplaatsen waar families bezig zijn de graven te verzorgen. Er zijn tempeldiensten, de monnik die reciteert en de klankschalen geluid laat maken hoor je buiten.
Gisteren zijn we ook nog werelderfgoed gaan bekijken. De gassho-zukuri boerderijen, sommigen meer dan 250 jaar oud. De weg ernaar toe is 50 km, een uurtje rijden. Hiervan zitten we 35 km in tunnels! Vandaag heb ik 70 km in tunnels doorgebracht…..
Aangekomen in het bergdorp blijkt de bestemming totaal voor de toerist. Moeilijk om een beeld te krijgen van de tijd van toen. Overal is wel iets. Een eettentje, een souvenierwinkeltje, wc’s, parkeerplaatsen, bussen. Ga zo maar door. Ik was er eigenlijk snel uitgekeken.
’s Avonds lopen we nog even door ons ‘eigen’ stadje.
Kenichi (je kunt hem op de 1 na laatste foto zien staan) vertelde dat het bamboefestival op het eind loopt en dat betekent straatvertier. Iets eten, iets drinken, van alles georganiseerd voor kinderen en veel kimono’s op straat. Dat zijn dan niet alleen Japanners maar ook Europeanen die voor deze gelegenheid ‘dat wat je aan hebt‘ hebben gehuurd. Want dat betekent het woord kimono.
Het gaat druppelen en, na de nodige souvenier aankopen, besluiten wij om niet buiten te eten maar een restaurantje op te zoeken.
Vandaag is het de beurt van Rolf in ‘waar en wat eten we vandaag‘. Dat wordt vlees. We lopen ergens naar binnen en ik zie op een bordje bij de trap staan: op de verdieping is gegrild vlees.
Boven gekomen zien we tafels met in het midden een verlaagde BBQ achtige opstelling. We gaan steengrillen zonder steen of BBQ’en maar dan binnen.
Uit het menu kiezen wij verschillende stukjes Japanse biefstuk.
De, door gediplomeerden gemasseerde, runderen, die groot geworden zijn met rustige muziek, liggen op een schaaltje. Ik kijk de nodige gebruiken af bij onze buur-eters. Rijst, wat groentes, een soepje. Het is weer compleet deze maaltijd. Afgetopt met een biertje lopen wij huiswaarts.
Nu zitten wij in de hotelkamer in Hiroshima. Het is een studio met keuken, tafel, bank, tv en bed.
Een volledige digitale check in, we hebben geen hond of reptiel gezien.
Buitendeur open met code, lift naar 6e verdieping, kamer in met code en klarie! Auto geparkeerd, tassen eruit en airco aan. IJskast gevuld met de boodschappen die we al hadden. Wij kunnen aan het bier vanavond. Maar eerst eten. En dat doen we om de hoek.
Mensen ik ben jarig vandaag. Als ik het geworden getal zie staan vind ik het belachelijk en daar laat ik het maar bij. Ook fijn dat ik ouder mag worden.
Zoals Jan vandaag aan mij schreef: ‘nog vele jaren in goede gezondheid en grote rijkdom’. ‘Want….. beter gezond en rijk dan arm en ziek‘.
Fijne ontnuchterende teksten. Daar hou ik van!
