Date | 14 en 15 mei
Verblijf | Yanagiike-22-9 Ejiri, Kitajima, Itano District, Tokushima 771-0205
Weather | blauwe luchten, zon, een windje, stralend zomerweer en ca. 28 °C
Een reisdag van het één naar het ander met een stop bij een papierfabriek. Deze keer niet zelf papier gemaakt maar wel een tentoonstelling gezien van washi papier dat gekleurd is met indigo. Het papier is enorm sterk. Zo sterk dat er kleding, tassen, manden en heel veel dagelijks te gebruiken spullen van gemaakt worden. Het was weer smullen daar.
We logeren in een stadje. Ons eerste tripje is er een met een boot. Deze boot, van spido-achtig formaat, vaart je door een van de grootste getijdestromingen, de Naruto Whirlpool. Iedere 6 uur bewegen grote hoeveelheden water tussen de binnenlandse zee (Seto Inland Sea) en de Pacific tijdens eb en vloed. Met een boot vaar je tijdens de getijdenstroom naar de plek in het water waar je de grootste kolkende watermassa’s ziet. Draaikolken, opspattend water, heel vlak water met grote onderstromen. Niet normaal. Mocht je hier uit een boot vallen dan is het met je gedaan. Nog nooit zoiets gezien.
Dan door naar de tempels. We zitten op de plek waar Tempel 1 zich bevindt. De start van de pelgrimstocht heeft natuurlijk een winkel. Het tenue en de accessoires heb ik beschreven en hier is het allemaal te koop. Er is iemand de hoeden aan het voorzien van inktteksten. Te koop zijn de stempelboeken in soorten en maten. Vul je mandje met een belletje, wierook, kaarsjes en een aansteker. Pak een stok en trek je pelgrimsshirt aan. Versier et met een mooie shawl. De teksten die je moet gaan opzeggen zijn hier ook in boekjesvorm te koop. Het is gewoon een pelgrimssupermarkt. Er staan poppen voor de winkeldeur die laten zien hoe je eruit gaat zien.
En daar gaan ze dan, de pelgrims, op weg om Tempel 1, Ryōzen-ji, te betreden. Links naar binnengaan. Het is er vredig, stil en prettig. Ik zie een jong persoon in vol pelgrimsornaat, ik denk een 30er, die op afgetrapte touwslippers aankomt. Hij wordt gefotografeerd door een vriendin bij zijn eerste betreding van de tempel. Hij is vrolijk en zij ook. Gelukkig hangen aan zijn rugzak een paar stevige wandelschoenen. Dan arriveert er een groepje 70ers schat ik zo in. Een groepje van 5-7 personen, zowel mannen als vrouwen. En het lopen gaat ze niet heel soepel af. De wandelstok is niet overbodig. Ik vraag me af hoe dat moet gaan.
Tempel 2, Gokuraku-Ji, ligt op loopafstand. Om een beetje mee te gaan in de beleving van de pelgrim lopen wij dat ook. Het is een tochtje langs een provinciale weg. Wel met stoep, alleen helemaal geen omgeving om in de sfeer te komen van overdenking of overpeinzing. Tempel 2 heeft een hoofdtempel die je bereikt door een trap met zeker 40 treden. Het aantal moet zoiets zijn want ik tel bij het trappen lopen altijd tot 4. Dat is mijn cadans om niet na te hoeven denken over het aantal treden dat ik nog moet gaan. Ik kijk het na en inderdaad het zijn er 44.
De tempelceremonies hebben we vandaag samen gedaan. Het blijft een wat onwennige toestand omdat ik nog steeds niet precies weet wat ik doe, waar ik moet staan en wanneer ik wat moet doen. Er hangt niet altijd een bel, er is niet altijd een Boeddha en ik weet ook niet of ik wel in alle ruimtes mag komen. Ik ben er maar wat voorzichtig mee. In tempel 1 koop ik een Japanse mini schooltas als sleutelhanger. Hier kan je vijf 100 yen munten in bewaren om in de offerkist te gooien.
Bierhonger hebben we gekregen, wij blijven tenslotte gewone westerse toeristen met trek in bier. En ijs, dat kopen we ook. Lekkah!
