Date | 12, 13, 14 en 15 april 2025
Verblijf | Okinawa, Haebaru, Teruya 10 3F, Japan
Weather | rond de 25°C en een dag 17°C, zon met 89% luchtvochtigheid en een dag met buien
Clothes | rok met overhemd en jeans met overhemd
Huize Arinkurin is de samentrekking van de achternamen van het echtpaar dat hier de host is. Bij het boeken had Rolf door de e-mailwisselingen al sterk het gevoel dat het zeer gedetailleerde Japanners zijn. En dat gevoel hoeven we niet bij te stellen.
Bij aankomst is het echtpaar beiden ter begroeting aanwezig. Er is een duidelijke taakverdeling. Hier is nog sprake van mannen- en vrouwendingen. Er is een draaiboek waarmee wij met de mannelijke helft door het huis lopen. Iedere ruimte heeft een tekst met waarschuwingen.
Nadat we in de keuken komen wordt de blik wat meer op mij gericht. ‘Ben je van plan te wassen, ben je van plan om te koken?‘ Met een vriendelijke gezicht wordt bij iedere ‘ja‘ het draaiboek geopend. Dat ‘ja‘ leer ik dus vrij snel af.
Kort gezegd leven we in een stickerhuis.
Er zijn veel deuren en laadjes met de sticker ‘host only‘. Er zijn zelfs twee koelkasten een ‘host only’ en een koelkast voor ons. Er staat, tussen de keuken en de woonkamer, een grote pilaar in het huis die gebruikt wordt als white board. Een helft ervan is beschreven.
Hier staat op: ‘Rudolf Griffioen party, welcome to Arinkurin, please spend your time slowly‘. Gedecoreerd met een Nederlandse vlag en 2 vrolijke poppetjes (afgebeeld zijn Arin en Kurin).
We moeten iedere dag als we weggaan mailen ‘I am out‘. Dan komt het echtpaar in ons tijdelijke huis de boel opschonen.
Dat duurt een uur, zegt de man.
Er liggen lijsten in het huis met tips voor restaurantjes, de huisregels en BBQ informatie. Op de restaurantlijst is de voorkeur van zowel man als vrouw met nummer 1, 2 en 3 aangegeven.
Op het bed staat ‘niet springen‘ (dat moeten we dan maar weer voor thuis bewaren), op de wc staat ‘doorspoelen‘, nergens zware geuren gebruiken want die halen we direct weg, afzuigers aanlaten op wc’s en badkamer, warmwaterknop douche uitzetten.
Wij worden er ballorig van en verzinnen bij de paraplu’s die we uit het huis vandaag meenemen de sticker ‘nooit bij droogweer uitklappen’.... Details, details, mensen. Begrenzen die handel met je gasten.
Op mij heeft dat het effect dat ik heel nieuwsgierig word naar alles wat ik hier niet mag. Ik wil de ruimte zien achter de deur met het kaartje ‘host only‘ en ik wil de laden opendoen met een sticker ‘host only‘. Maar dat durf ik niet. De controle gaat voor mijn gevoel zo ver dat hij het weet én ziet als ik dat heb gedaan.
Je kunt ook eten bestellen bij de host. Dat doen we niet. Het welkomstdrankje ‘Awamori‘ ruikt zo sterk naar spiritus dat Rolf zijn telefoonscherm ermee schoonmaakt. Er staan ook hapjes met tempura en een kan met Jasmijn thee. Dat is echt allemaal heel lief maar niet allemaal lekker. De schaal met tempura en vis staat er nu twee dagen (ook hier zitten teksten op met wat zich in de tempura bevindt) en wij durven dat niet zomaar weg te gooien.
De eerste dag hebben we de hoeveelheid op het schaaltje met 3 stuks verminderd. Op dag 2 hebben we het restant in een servet gepropt en meegenomen naar buiten. Met een kop koffie bij de Familymart is het met het lege bekertje meegeven aan de caissière aldaar.
Vandaag een schaaltje met ‘Umukuji Tempura‘. Dat is een snack van jam met tempura uit de koninklijke keuken van lang geleden. Het ziet eruit als een hondendrolletje maar het smaakt wel lekker. We laten in iedergeval maar zien dat we de aangeboden zaken proeven.
Bij thuiskomst ligt er ook een kaartje ‘thank you for staying consecutive nights’. De druk om nu ook iets op het white board te gaan schrijven wordt opgevoerd. We zijn al geattendeerd op het gastenboek en de workshops die gegeven worden. Ter informatie: wij kunnen fotolijstjes maken, kaarsen in gel gieten, een insecten speurtocht doen en muziekles krijgen op een soort banjo.
De neiging om op het white board te schrijven ‘host only‘ kan ik nauwelijks onderdrukken.
