Date | 5 september 2023
Airbnb| apartemento Curubande, Liberia, Guanacaste Province, Costa Rica
Weather | 29°C en zonovergoten, af en toe een bui en onweer
Clothes | korte broek, tshirt, sneakers
#haiku
In Costa Rica
woon je achter traliën.
Dat is vrijheid hier.
We wonen in een armoedige airbnb. Van het soort op papier is er alles en eigenlijk is er niks. Maarrrr we hebben een keuken met bar en krukken en dat maakt het gezellig voor de avonden.
Ook wij wonen achter een hek en hebben een enorme sleutelbos. Soms het gevoel alsof ik ‘De Neus‘ bewaak. Want waar je ook kijkt – er is traliewerk overal. Ramen, deuren, percelen. Alles. En vaak binnen in winkels en/of eettenten nog camera’s die helpen de buitenboel te bewaken.
Wij vragen ons al even af wordt deze grens aangelegd voor dieren of voor mensen? Sinds gisteravond weten we dat het aantal moorden en wapens in Costa Rica hoog is. En dat drugs ook een belangrijk onderdeel van de maatschappij vormt.
Veel waarschuwingen krijgen we, zowel op borden buiten, als in bevestigingsmails van geboekte airbnb’s. En die luiden als volgt.
Niet op eenzame plekken verblijven, niet met de auto zomaar stil staan.
Vertrouw geen mensen die je aanspreken op straat of mensen die je iets willen verkopen of je ergens naar toe willen brengen.
Op het parkeerterrein voor een eettent langs de kant van de weg las ik de tekst ‘wij zijn niet aansprakelijk voor berovingen‘ (of iets van die strekking).
Nu hebben wij nog niks aan narigheid meegemaakt – maar het zorgt er wel voor dat je oplettend blijft. Waar is dat Pura Vida? Pura Vida zie ik ook niet zo bij de Tico’s en de Tica’s, zoals de locals genoemd worden. De laidback mentaliteit waarover geschreven wordt blijft, voor mij, vooralsnog een verhaal.
Genoeg diepzinnigheid. Verder met de dag.
Die bestaat uit een trail in het park ‘Parque Nacional Rincó de la Vieja‘.
De trail die wij hebben gelopen ligt in een vulkaangebied, die ik als de (jeugd)puistjes van de aarde zie. De nog steeds actieve vulkaan zorgt ervoor dat er sommige trails zijn afgesloten.
We komen langs blubbende modderpoelen, rokende blauw-witte meertjes, rokende stenen tussen boompartijen. Het geeft een mooie mysterieuze sfeer en zwavellucht alom. De vulkaan lijkt te ‘lekken’ aan alle kanten. Ook als je er op afstand langs rijdt is de lucht gevuld met opstijgende rook.
De paden in het park zijn aangelegd, goed te doen en gaan mooi op in de omgeving. Hier en daar een watervalletje of een beekje. Ze zijn nog niet echt goed gevuld, het regenseizoen moet nog komen in oktober.
Naar het park moet je, adviseert men, met een 4×4 auto.
En toegang regel je via internet.
Op weg naar het park kom je, uit het niets, een slagboom tegen. Deze slagboom geeft een privé stuk van de weg aan, die overigens daarvoor en daarna gewoon weer openbare weg is. Om de slagboom te passeren is er iemand aangesteld die per persoon geld int en de slagboom in ruil daarvoor opent.
Toch, ook hier, een hek. Net als om het park trouwens. Daar loop je ook, in alle vrijheid, binnen een omheining. Mogelijk opgesloten met poema’s en jaguar’s, want dit is ook hun habitat.
Je zou kunnen zeggen dat Costa Rica het plaatsen van hekken tot kunst heeft verheven. Zelfs om watervallen staan hekken en dat is niet om je te behoeden voor vallen. Het enige doel is het heffen van entreegelden.
Wat er nu zo jammer aan is, is dat het uitgegeven geld totaal niet ten goede lijkt te komen aan de bevolking. We rijden door zoveel armoedige dorpjes met huizen van hout en golfplaat. En zelfs die woongebieden zijn omringd door rasters. De parken, die we hebben bezocht, zijn vaak privé parken en veelal niet natuurlijk ontstaan, maar aangelegd.
Ze zijn keurig onderhouden en er is veel personeel. Het lijkt alsof er maar een enkeling profiteert van de hoge entreegelden.
Vandaag ook in de stad Liberia geweest. Want hoe is het daar? Een luchthaven zorgt voor reuring.
De winkels hebben een assortiment dat verschillende artikelen combineert.
De meubelzaak verkoopt leesbrillen, telefoons en meubels. En de brommerwinkel verkoopt leesbrillen, telefoons en brommers/scooters.
De ijswinkel verkoopt gewoon ijs. Grenzen moet je stellen.
