Hotel|Kakurega 9 82 Saiwaichō, Narita, Chiba 286-0028, Japan
Weather | 36 °C
Clothes | korte broek, tshirt, sneakers (inmiddels fantasieloos)
#haiku
Hoog in de wolken
wordt de regen geboren.
Water won van zon.
We zijn inmiddels 2 verblijven verder.
Over deze hiervoor zal ik het niet lang hebben.
Kort samengevat zagen we daar een stukje van het leven van mensen die niet genoeg hebben aan alleen de huidige relatie en er nog wat bij klussen.
Het zit ons deze dagen, na Kyoto, niet zo mee.
Want:
- we vinden niet echt leuke slaap-/logeerplekken;
- de hotelkamer waar we nu in verblijven is zo klein dat de tassen een gangetje naar de kamerdeur vormen;
- de eettenten hebben een stinkende visadem en dat is absoluut geen reclame voor de vis in het algemeen;
- we dronken bier in een gelegenheid waar de Japanners zo hard lachten dat het geluid van een elektrische metalen heggenschaar er niets bij was. En om in dit etablissement te geraken liepen we door een bloedhete ruimte met een trapleuning die niet beet te pakken was door zijn temperatuur;
- we zijn weggegaan uit de eettent waar we het toch maar wilden proberen;
- en van armoe beland in de Mc Donalds of all places.
(Ik hoop niet dat deze meegaat in de hamburgerbeoordeling van Rolf want Japan verdient beter).
Wat er verder ter tafel kwam was dit.
Vandaag met de auto verder gereden naar Narita. We zijn nu nog maar een kwartiertje rijden van het vliegveld vandaan. De omgeving past bij een vliegveld. Huizen, veel hotels en weinig te beleven.
Donderdag vertrekken we naar Hawaii. We vertrekken en komen aan op dezelfde dag, de datumgrens over! De airbnb waar we slapen ligt op Big Island. Het eiland dat gelukkig het minst getroffen is door de branden. Want wat een toestand is het daar geweest. Wel zitten we nu aan het randje van de volgende typhoon die Japan aandoet. Typhoon Lan. We zijn goddomme net weg uit Kyoto waar deze typhoon hoogst waarschijnlijk aan land komt!
Het resulteert voor ons hier in plotselinge heftige regenbuien.
en dan een #haiku van Mariolijn die geïnspireerd raakte.
Het lukt mij maar niet
een haiku te verzinnen.
Het leven is kort.
Mariolijn deed ook mee aan de wedstrijd ‘het langste woord’
Dat is geworden: hottentottententententoonstellingstoegangskaarthouders
De bal ligt nu weer bij Kee.
Dan heb ik nog wel een leuke foto van de treinmachinist die de local bestuurde van Uji naar Kyoto. De machinist stapt iedere stop uit om de deuren op ‘dichtzijn’ te controleren en draagt witte handschoenen!
